Het huishouden volgens Daan

Sinds deze week hebben we er een nieuwe huisgenoot bij. Daan. Een ruwharige teckel van ruim acht weken.
Dat klinkt rustiger dan het is. In werkelijkheid is het een op afstand bestuurbare chaos. Met batterijen die nooit leeg raken.

Guus, onze andere teckel – officieel zijn oom, want Daan is het kind van Guus’ zusje – had zich verheugd op een rustige zomer. Slapen, wandelen, brokjes. Hij is ruim twee en gewend om enig hond te zijn. 

Daar dacht Daan anders over.

Vanaf het moment dat hij binnenkwam, heeft hij het roer overgenomen. Hij bepaalt wanneer er gespeeld wordt: altijd. Wanneer er gegeten wordt: nu. Wanneer er geslapen wordt: nooit.

’s Ochtends begint het al. Terwijl Guus zich uitrekt, springt Daan er bovenop. Bijt in een oor. Rent weg. Guus zucht, komt overeind, sjokt erachteraan. Niet omdat hij wil, maar omdat het moet. Van Daan. Weg ochtendrust, weg langzaam de dag opstarten.

Het eetritueel is ook veranderd. Nam Guus voorheen de tijd om brokjes rustig weg te kauwen, tegenwoordig schrokt hij. Anders zit Daan met zijn kop in zijn bak. Je ziet hem denken: was ik vroeger ook zo?

Slapen is het allerergst. Daan vindt slapen zonde van de tijd. Midden in de nacht hoor je nageltjes over de vloer, wat zacht piepen. Dan volgen er twee of drie blafjes van Guus en wij weten: Daan heeft de bench van Guus overgenomen. Wat voor Guus overblijft is de keuze tussen blijven liggen of zichzelf opvouwen zodat hij in de kleine bench van Daan past. Tot nu toe wint de laatste optie het nog, maar we hebben goede hoop dat Guus op een nacht eieren voor zijn geld kiest en gewoon blijft liggen.

En toch.

Tussen de chaos door kruipt Daan soms op schoot. Het warme lijfje tegen je aan, zijn ademhaling die steeds dieper wordt. Langzaam voelen we hem dan ontspannen en komt de vraag wat te doen: nog even lekker op schoot laten liggen (je weet: dit gaat voorbij, sneller dan je lief is. Er komt een dag dat hij liever in zijn eigen mand ligt. Dat hij niet meer met zijn hele lijf in je armen past) of toch maar kiezen voor de grote rust en Daan voorzichtig in zijn bench leggen.

Op dit moment wint de tederheid van de ratio. Nu is hij nog klein genoeg om de boel te terroriseren én ieders hart te veroveren. Hij mag blijven slapen op schoot. Héél even…

Guus heeft zich inmiddels neergelegd bij de nieuwe orde. Soms liggen ze samen, snuiten tegen elkaar. Heel even is het stil in huis.

Tot Daan wakker wordt.