Lichtpuntjes

Het is nog vroeg als ik naar beneden sluip. Zachtjes, op mijn tenen, want de rest van het huis is nog in diepe rust. Zelfs de hondjes draaien zich nog een keer om in de bench nadat ze met hun staart met één zachte tik tegen de benchrand hebben laten weten dat ze me wel gehoord hebben, maar nog niet klaar zijn voor de ochtendwandeling.

Ik ontsteek de lichtjes in de kerstboom en doe de kleine lampjes voor het raam aan. Ook de kaarsjes voorzie ik van een lichtje. De kerstster in de keuken schijnt zacht op het aanrecht, genoeg om de ketel op het fornuis te zetten voor een potje thee.
Als het gekookte water even later in de theepot zit en ik een beschuitje met blauw/witte muisjes heb gesmeerd, rol ik me op in het hoekje van de bank. Ik trek de wollen deken over me heen en luister naar zachte muziek.

Mijn gedachten dwalen af naar kerstavond.
De rijkdom van een steeds groter wordend gezin overvalt me.
Oudste, middelste met zijn vriendinnetje, jongste met haar liefste, ze waren er allemaal.
Ik keek toe hoe jongste haar oudste broer plaagde, de schoonzoon eventjes serieus met middelste praatte over zijn ziekte en hem toen vriendschappelijk een stompje op zijn arm gaf. Ik genoot van de verliefdheid van middelste en zijn vriendin, de plagerijen van mijn lief en de verhalen van oudste.
En ik besefte me plotseling dat er bij alle angst en zorgen die we hebben ook een heleboel liefde onder de oppervlakte zweeft. Liefde dat op dit soort momenten ineens heel zichtbaar wordt.

En terwijl ik op de bank nog steeds nageniet van deze herinneringen met mijn mok thee is het plotseling net of ik zachte armen om heen voel. Tranen springen in mijn ogen, voorzichtig laat ik me achterover vallen. Een romige geur prikkelt mijn neus en het lijkt alsof ik vleugels hoor klapperen. Een gevoel van geluk schiet door mijn lijf. Ineens weet ik het zeker: alles komt goed met middelste! Misschien niet direct, maar het komt goed.
De armen zijn weer weg, net als de geur, maar de vrede in mijn lijf houdt de hele eerste kerstdag hangen.

En ik vraag me af… zouden engelen dan toch bestaan?