En toen was ik plotseling helemaal alleen. Het voelt wat onwennig, maar ik ben vastberaden om er een mooie draai aan te gaan geven.
De dag nadat mijn lief vertrok ben ik dus direct aan het werk gegaan. Heerlijk afleiding in een omgeving die plotseling meer warmte biedt dan een mens kan verzinnen. Want niet alleen de lieve, warme woorden (en armen) verwelkomden mij op die eerste werkdag in het nieuwe jaar, ook een enorme doos vol met cadeautjes, briefjes en kaartjes stond op mij te wachten. Meer dan genoeg om iedere week iets uit te halen en af te tellen tot de terugkomst van mijn lief.
Een mens kan het slechter treffen…
Het eerste weekend werd het voor mijn gevoel pas echt spannend. Hoe zou het gaan, zo in mijn eentje op de bank? Trok ik nu wel of geen flesje wijn open voor mij alleen? (wel dus! 😊)
Ging ik nu wel of niet uitgebreid voor mezelf koken of smeerde ik gewoon lekker makkelijk een boterham met een gebakken ei of iets dergelijks? Maar 28 weken alleen maar brood eten is ook zoiets… Dus al snel bedacht ik dat ik beter gewoon mijn maaltje kon klaarmaken en dan wat porties in kon vriezen, zo snijdt het mes aan twee kanten… gezond bezig én slim!
Vorige week zaterdag toog ik dus naar de winkel voor de wekelijkse boodschappen, trakteerde mezelf op een paar nieuwe laarzen en kocht wat cadeautjes voor naderende verjaardagen.
Ik trakteerde mezelf op een groot glas verse gemberthee in de stad en bladerde door wat magazines die op de leestafel van ons favoriete koffietentje lagen. Ik luisterde naar de gesprekken om me heen en schreef wat regels in mijn Moleskine die standaard in mijn tas zit. Toen besloot ik dat het misschien wel gewoon een mooie dag was en dat ik mijn eigen gezelschap eigenlijk best wel op prijs stelde.
Ingenomen over zoveel tevredenheid reed ik op mijn gemakje naar huis.
Pas toen ik een overblije hond moest kalmeren omdat hij van gekkigheid niet wist hoe hij mij het beste kon begroeten schrok ik even van mijn eigen stem. Het was bijna drie uur in de middag en hoewel mijn stappenteller de 10.000 passen bijna aantikte, had mijn mond misschien hooguit vijf woorden die dag geproduceerd.
Ik moet meer praten in mijn eentje. Of met de hond!
Mijn thuismaatje.Maatje
31 Comments
Mammalien
13 januari 2018 at 4:19 pmBijzonder zo als opeens de bevolking in huis anders van samenstelling is. Biedt ook wel weer kansen, soms. Ik neem me altijd voor iets te gaan eten wat degene die er niet is niet lust, maar als ik alleen ben heb ik meestal geen zin om te koken of te halen en wordt het een tosti ofzo…. Fijn dat je zoń leuk maatje hebt!
Gwennie
13 januari 2018 at 5:21 pmHahaha, dat doe ik nu ook hoor! Zuurkoolstampot, macaroni, bami… *jammie* 😊😋
Soof
13 januari 2018 at 4:55 pmJa, doen hoor! Ik praat ook honderduit tegen m’n parkiet en die reageert dat -af en toe- ook nog! 😂
Gwennie
13 januari 2018 at 5:20 pmTeun kijkt me nu af en toe verstoord aan, alsof hij wil zeggen: Mens, hou toch eens je mond! 😂😂
Marja
13 januari 2018 at 4:58 pmJe bent de periode in elk geval heel positief begonnen. Ik zou niet met je willen ruilen. Kan echt geen paar dagen zonder Robbert.
Gwennie
13 januari 2018 at 5:19 pmDat snap ik helemaal! Maar we hebben niet zoveel keus… behalve ontslag nemen natuurlijk, maar of dat een optie is?? 🤔😘
Mirjam Kakelbont
13 januari 2018 at 5:12 pmEen halfjaar, dat is lang! Er zullen ongetwijfeld minder leuke dagen tussen komen te zitten maar met de diepgang die jullie vorig jaar hebben opgedaan, slaan jullie je er glansrijk doorheen.
Je bent een mooi mens; vandaar die lieve aandacht van je collega’s ♥
Gwennie
13 januari 2018 at 5:18 pmAhhh, wat lief van je… 😘
huizehens
13 januari 2018 at 5:18 pm…en zo af en toe eens bellen, afspreken bij dat favo koffietentje, aan een keukentafel… *knipoog*
Dikke knuffel xx
huizehens
13 januari 2018 at 5:19 pmeuhm…. en zo af en toe eens bellen, afspreken bij dat favo koffietentje, aan een keukentafel… *knipoog*
Dikke knuffel xx
Gwennie
13 januari 2018 at 5:23 pmIk ben voor! 🙂
Villasappho
13 januari 2018 at 5:46 pmHouden beestjes van een goed gesprek.
Gwennie
13 januari 2018 at 7:59 pmVolgens mij best wel… 😉
djaktief
13 januari 2018 at 6:45 pmZal af en toe flink wennen zijn. Je weet zelf het beste wat goed voor je is in deze omstandigheden. Ik duim dat de tijd vliegt voor je.
Groetjes,
Dorothé
Gwennie
13 januari 2018 at 7:58 pm😊😘
San | Koningskrabbels
13 januari 2018 at 9:44 pmFijn om te lezen lieve Gwen, dit kan jij al zal het ook best eens anders zijn. In gedachten toch dichtbij…❤️
Gwennie
14 januari 2018 at 8:17 amDa’s lief, San! 😘
schrijfselsvanmij
14 januari 2018 at 9:54 amJe bent in ieder geval goed bezig, en als je dat vaker doet gaat dat halve jaar echt sneller voorbij 👍
Gwennie
14 januari 2018 at 8:02 pmDat hoop ik echt!
Koen
14 januari 2018 at 10:18 amWat meer schrijven. Wat meer lezen. En als de dagen weer lekker lang zijn, is het aftellen bijna ten einde 🙂
Gwennie
14 januari 2018 at 8:01 pmJij snapt het! 🙂
Sandra
14 januari 2018 at 12:35 pmJa, zo klets ik ook altijd tegen de katten en ik geloof dat ze he wel op prijs stellen, zolang ik ze maar niet in hun slaap stoor.
Gwennie
14 januari 2018 at 8:01 pmKomt me bekend voor…. 🤔 Vandaag kreeg ik ook zo’n blik van Teun… 😂😂
Mrs. T.
14 januari 2018 at 6:47 pmDat is sowieso het allerbelangrijkst: dat je het goed met jezelf kunt vinden. Je gaat het vast prima redden de komende tijd.
Gwennie
14 januari 2018 at 8:00 pmDaar drink ik op! 😉
Vlinder1960
15 januari 2018 at 2:33 pmKomt mij bekend voor: schrikken van je eigen stem. Als Jan op zee was en ik ook 28 weken alleen was, dan kwam het voor – zeker in een weekend – dat ik op een dag alleen dingen zei als: goedemorgen, tot ziens, dank je wel.
Maar er door komen, kom je altijd wel.
Gwennie
18 januari 2018 at 7:22 pmIk vertrouw daar maar op! 😉
Spontanity
17 januari 2018 at 4:02 pm28 weken, wat een eind zeg!!!
Hoop tijd om te schrijven 🙂
Gwennie
18 januari 2018 at 7:22 pmJa, dat zou je toch denken… 🤔
Morgaine
29 januari 2018 at 8:08 amAhw, die arme hond, hahahahaha Ja, meer praten tegen de hond, dat is hoe ik het ook doe overigens, praten tegen Picasso als ik in mijn eentje ben, dat helpt echt! Ik snap dat het lastig is nu even, maar je hebt in elk geval de hond 😉 En de liefde, will go stronger this way, i just know 😀
X
Gwennie
3 februari 2018 at 9:27 amDaar ga ik ook maar vanuit! #lovegrows ❤️