Het goede leven

Sommige dingen zijn zo onlosmakelijk verbonden met een land, dat je niet eens in de gaten hebt hoe uniek het eigenlijk is.
Zo eten wij in Frankrijk gewoon iedere dag voor het ontbijt een croissant, of twee – al dan wel aangevuld met een stuk baguette – ruimschoots besmeerd met verse boter en een dikke laag confiture (niet te verwarren met jam, want daar haalt menig Fransman zijn neus voor op!). Toegegeven, na twee weken begin ik stiekem wel te verlangen naar mijn kommetje muesli en vers fruit, maar zolang we in La Douce France zijn laaf ik me aan dit soort geneugten in de wetenschap dat ik nog een heel jaar gezond bezig kan zijn met mijn dagelijks ontbijt.
Ook de middagmaaltijd is iets waar wij enthousiast aan mee mogen doen!
Het aanschuiven moet tussen 12.00 en 13.00 uur gebeuren en voor een Plat du Jour is er niet veel meer keuze dan: voorgerecht – hoofdgerecht – eventueel een kaasplankje – nagerecht. Altijd vergezeld van een lekker glas wijn en afgesloten met een klein kopje koffie. Het aperitief slaan we meestal maar over, anders komt er van de middag echt helemaal niets meer terecht.
Je vraagt je soms af waar de ingrediënten voor de maaltijd vandaan komen; in de wijde omtrek is – op het platteland, waar wij over het algemeen vertoeven – geen supermarkt te bekennen, laat staan een plaats die groot genoeg is om een groothandel te waarborgen. En dan toch… in negen van de tien gevallen krijg je dingen op je bord die je doen wegsmelten van geluk.
Escargots, knapperig stokbrood, stoofpotjes met van dat vlees waar je alleen maar op hoeft te zuigen, gedrenkt in een overheerlijke saus, gegarneerd met een heerlijke aardappelgratin die in de mooiste laagjes is opgebouwd. Vervolgens komen de meest heerlijke kazen voorbij en wordt er afgesloten met het soort toetjes waar ik in ieder geval wel in begraven wil worden. Chocola zoals chocola moet zijn, een Crème Brûlée die zo romig is dat je de bodem uit je schaaltje aan het schrapen bent als je niet uitkijkt of een frisse ijscoupe met van die verse aardbeitjes die bijna in suiker gedoopt lijken, zo zoet.
Omdat wij toch Nederlanders in Frankrijk blijven, is de grootste verrassing dan altijd toch weer de rekening. Voor de zoveelste keer vraag je je dan toch maar weer af hoe het in ‘s-hemelsnaam mogelijk is om zo copieus met twee personen te eten voor…. € 28,80!
Om bij te komen van deze ervaring wandelen we vaak maar wat rond in een dorp dat niet veel meer te bieden heeft dan een verlaten kerkje, een schooltje, een Mairie en met een beetje geluk nog een ander café waar we op het terras nog maar even uitbuiken onder het genot van een glaasje wijn of rosé.
Niet gek dus dat we elkaar rond de avondmaaltijd aankijken en besluiten: wat yoghurt met vers fruit, eventueel een stukje stokbrood met iets erop, maar daar blijft het bij voor vandaag!
Nou ja, die ene fles wijn dan misschien. Lekker koel in de schaduw, dat mag. En eventueel die lekkere verse olijfjes van de markt van die ochtend met dat kleine stukje paté. Die Canard, van die boer die hem zelf had gemaakt. En dat ene kaasje is wellicht ook wel lekker. Je weet wel, met die blauwschimmel dooraderd. Nou ja, en als je dan toch loopt…