Kleine wondertjes en grote verhalen

Er is iets magisch aan de geboorte van een kleindochter. Alsof er een nieuw zonnetje is opgekomen in onze familie. Eentje die meteen alles een beetje vrolijker maakt. Met een kleinzoon, die hier al regelmatig door de tuin heen rent, vol energie is en vooral grote verhalen kan vertellen, is zij nu daar: een klein, lief meisje met een hoofdje vol zwarte haartjes. Donkere ogen die helder en onderzoekend om zich heen kijken. Een toekomst die nog helemaal open ligt.

Ik zie onze middelste ineens vol verbazing en tederheid een klein meisje in zijn armen houden. Hij fluistert zoete woordjes, loopt rondjes door de kamer om in beweging te blijven zodat de kleine meid in slaap wordt gewiegd. Hij verschoont luiers, warmt flesjes en ligt hele nachten met zijn dochter op zijn borst om haar troost te bieden.

Het mooie is: dit meisje krijgt het beste van twee werelden mee. Ze groeit op met croissantjes, macarons en beschuitjes met hagelslag. Met ‘bonjour’ en ‘goedemorgen’, grand-mère & grand-père, net als oma & opa. Ze zal leren schakelen tussen Nederlands, Frans én Engels. De drie talen om straks haar eigen weg mee te vinden – want één taal is natuurlijk veel te saai voor zo’n internationaal talentje. Nu nog wonend in Antwerpen, maar wie weet waar de toekomst haar zal brengen.

Ik kan er niks aan doen dat ik af en toe nog even terugdenk aan die donkere tijd waarin middelste zo hard heeft moeten vechten voor zijn leven dat het bijna onvoorstelbaar was om te kunnen fantaseren over een toekomst met een kindje erbij. En nu staat hij daar, stralend en gezond, met zijn dochtertje in zijn armen. Een prachtig bewijs dat het leven soms vol verrassingen zit.

Terwijl ik haar vasthoud, weet ik het zeker: dit kleine meisje is een cadeautje. Een klein wondertje met een grote toekomst, opgevoed tussen twee culturen, met drie talen en een familie vol verhalen – en een beetje vechtlust – om te delen.

Welkom, lieve kleine Mia. Ma petite, mijn kleine meisje.
Kleindochter vol geluk.