Fijnste dag

Zaterdag.

De fijnste dag van de week om wakker te worden. Niks om voor te haasten. Hooguit richting bakker voor dat warme croissantje, dat bij thuiskomst met oude brokkelkaas belegd gaat worden.

Verse jus d’orange, waarvan de geur van de zomer zich bijna vooruitsnelt. Nog een laatste schraap uit de jampot, de rode klodder siert het laatste puntje van mijn croissant. Dan een grote kop cappuccino met geklopte havermelk. Niet dat ik nu zo hip wil doen, maar plantaardige melk valt nu eenmaal beter in mijn lijf.

Het zonlicht kruipt langzaam de kamer in. Ik volg het met mijn ogen, zie aan de hond dat hij langzaam meeverhuist. Alles om de warmte te vangen. Op de achtergrond zingt Elvis Costello over een verloren liefde. God give him strength

De grote pot gemberthee zal lang op de tafel blijven staan. Honing om te zoeten.
Krantje, mijn favoriete magazine, dagboek, ze komen allemaal aan de beurt. Tijd in overvloed.

‘Heb jij het artikel al gelezen in het Magazine? Wacht, ik lees het je voor…’
Achterover leunen, ogen nog even dicht, luisteren naar de stem van mijn liefste. Dan is het mijn beurt, ik lees altijd de column voor, pagina twee.

Samen erom lachen, samen erover praten. Verwonderen. Verbazen.
Samen dan weer stil zijn.

‘Wil jij nog een beschuitje? Of zal ik nog een kopje koffie maken? Allebei misschien?’

Zaterdagochtend.
De fijnste ochtend van de week.