Persoonlijk

Wennen

De overgang van het oude naar het nieuwe is nog nooit zo lastig geweest. Ik betrapte mezelf erop dat ik niet wilde loslaten en zeker niet opnieuw wilde beginnen. Maar ja, wat moet je dan? Tijd verstrijkt, of je het nu wel of niet wilt.

Voordat iedereen nu denkt: dan moet 2022 wel een topjaar zijn geweest! Dat is echt niet het geval. Een buitenstaander zou naar mijn jaar kijken en zeggen: het is een goed jaar geweest. Up en downs, maar dat heeft iedereen. Dus laat het maar los, grote kans dat 2023 net zo’n jaar kan gaan worden, als je zo doorgaat met je leven.

Daar hebben ze waarschijnlijk ook nog gelijk in. Ik kan ook niet echt de vinger leggen op dat gekke gevoel van ‘niet willen’ en toch maar gaan.

Ik heb dan ook nog nooit zo het hele jaar opnieuw aan me voorbij laten gaan in gedachten als deze jaarwisseling. Ik werd er melancholisch van, maar ook ontzettend blij. En verdrietig. Gelukkig, dankbaar, alles bij elkaar. Misschien was dat wel hetgeen wat het allemaal zo groot maakte, die overgang van oud naar nieuw. Het was allemaal wat veel.

Ik rouwde opnieuw om onze Teun. Doorleefde het verdriet van het verlies van een vriendje, dat er gewoon altijd was. Tot die ene dag in maart… De dag dat we hem moesten laten gaan. Ruim zestien jaar oud.

Ik voelde de vreugde toen ik dacht aan het moment dat onze dochter en schoonzoon kwamen vertellen dat we er een titel bij gingen krijgen: opa en oma. In september maakten we kennis met de mooiste en liefste kleinzoon van de hele wereld. Hoe gelukkig kan een mens zijn?

In gedachten trok ik weer door het Noorse land. Op zoek naar mijn hart, dat ik daar ergens verloren ben. Stiekem hopend dat ik het niet zou vinden, zodat ik alle reden zou hebben om in de toekomst nog heel veel keren terug te gaan. Ik verbaasde me opnieuw over dat gekke thuisgevoel dat ik heb gekregen op het moment dat ik voet aan wal zette in Kristiansand. Zou ik in een vorige leven misschien…?

Ik huilde opnieuw om het verlies van onze zwager, die in augustus zelf besloot dat hij niet langer meer wil en kon leven. Dit verdriet laat ik stapje voor stapje toe, omdat het eenvoudigweg te groot is om in ÊÊn keer te bevatten. Mijn sterke en moedige andere zwager, die nu alleen door moet. Ik zie zijn gevecht, ik zie ook zijn moed en ben zo ontzettend trots op hem. Dat vervult me dan weer met warmte.

Ik vier opnieuw de liefde, omdat mijn lief en ik in 2022 twintig jaar getrouwd waren. De verrassing die mijn lief voor me in petto had heeft me tijdens de reis die we toen maakten al menig traan laten wegpinken en ook in de laatste dagen van het oude jaar ontroerde het me nog steeds. Wat kent die man mij toch goed…

De nieuwe schoondochter die middelste meenam heeft onze harten veroverd. De Franse taal die ze met zich meenam hebben we omarmd. Duolingo heeft er een paar nieuwe fans bij.

Een heel jaar met zoveel ontzettend veel hoogtepunten, maar ook inktzwarte dieptepunten. Ik heb het in rust afgesloten. Langer de tijd genomen dan menig ander mens. Niet om twaalf uur ’s nachts een gelukkig nieuwjaar, maar een week van wennen.

Het nieuwe jaar is begonnen en de eerste vooruitzichten beginnen vorm te krijgen. Eind van deze maand wordt – als het goed is -een nieuw teckelvriendje geboren. Er zijn dagen dat ik uren kan knuffelen met onze kleinzoon. Ik omarm het nieuwe jaar, kijk nog steeds terug naar het vorige jaar. Maar het is helemaal goed nu.

Ik ben een gelukkig en dankbaar mens.

You Might Also Like...

10 Comments

  • Reply
    Helena
    9 januari 2023 at 11:48 am

    En zo zijn er gelukkig tal van manieren om het oude los te laten, misschien daarvan zelfs iets meenemen om het nieuwe te kunnen omarmen 🙂
    Gevoel van hoop… en dankbaarheid; voor alles is een tijd… xx

    • Reply
      Gwennie
      10 januari 2023 at 10:12 am

      Soms is loslaten lastiger dan ik dacht… 😉

  • Reply
    Helena
    11 januari 2023 at 9:19 am

    Zou je wellicht datgene wat je lastig vindt om los te laten net iets anders kunnen vastpakken?😉

    • Reply
      Gwennie
      12 januari 2023 at 6:41 am

      Dat heb ik dus nu gedaan om ‘gewoon’ meer tijd te nemen om af te sluiten. 😊 Dat ging best goed… 😉

  • Reply
    sandra
    11 januari 2023 at 1:37 pm

    Waarom zou je in een dag (oudjaar) afscheid moeten nemen van een heel jaar. Ik vind het zelf veel mooier om er een periode voor te nemen. Zelf pak ik grofweg de periode tussen kerst en driekoningen om terug te kijken en her te beleven, zodat ik wanneer ook alle kerstversieringen zijn opgeborgen rustig aan het nieuwe jaar kan beginnen. En heel eerlijk begin ik pas echt aan het nieuwe jaar in februari, wanneer de lente dichterbij komt, want de lente voelt toch wel als een echt nieuw begin.

    • Reply
      Gwennie
      12 januari 2023 at 6:42 am

      Januari is voor mij eigenlijk altijd een soort van bijslaap-maand… In februari begint er iets te kriebelen, in maart haal ik diep adem en in april ben ik er weer! 😂

  • Reply
    Aukje
    13 januari 2023 at 6:53 pm

    Goh lieve Gwennie.
    Wat een blogje zeg!
    Maar fijn je weer te lezen!!

  • Reply
    Maria
    19 januari 2023 at 8:09 am

    Jouw blog raakt mij. Ik denk omdat je mijn proces van loslaten en verdergaan zo mooi beschrijft?

    Ik zou er heel veel over willen schrijven maar zover ben ik nog niet.

    Dank je wel voor deze blog en veel liefde, genieten en loslaten gewenst voor dit nieuwe jaar.

    • Reply
      Gwennie
      19 januari 2023 at 8:31 am

      Ach Maria, rustig aan! Stap voor stap, dan kom je er wel 😘

Leave a Reply