Boekenclub: De Kaasfabriek

Als groot leesfanaat zal het beslist gek zijn dat ik nog nooit iets van Simone van der Vlugt had gelezen. Toen ik uit verschillende hoeken de aanbeveling kreeg om dat toch maar eens een keer te gaan doen, besloot ik om dan maar met het nieuwste boek van haar te beginnen. De Kaasfabriek dus.

Zoals veel boeken van Simone van der Vlugt is ook dit een historische roman. Het speelt zich af in de polders rondom Purmerend (1892) en later in de tijd van de eerste wereldoorlog in de grote stad Antwerpen. Hoewel het boek vrij makkelijk geschreven is, duurde het toch eventjes voordat ik lekker door kon lezen. Het verhaal greep me in het begin dus niet echt. Ik vond het overigens wel weer heel interessant om te lezen over de tijd voor en tijdens het uitbreken van de eerste wereldoorlog in de stad Antwerpen. Ik kom er toch achter dat ik vrij weinig weet over deze periode, terwijl het toch een behoorlijk heftige strijd is geweest die maar een paar kilometer ten zuiden van mijn huidige woonplaats heeft gewoed.

Ook het onderwerp: sterke, onafhankelijke vrouwen komt ruimschoots aan bod. Hoewel ik me soms ook wel wat ergerde aan de karaktertrekken van de dochter van Lydia: Nora. Toch wel enigszins verwend en niet schromend om haar neus op te halen voor zaken die zich (volgens haar) beneden haar stand afspeelden.

Aan de andere kant is dat natuurlijk de schrijfhand van de meester. Door zo te schrijven dat je als buitenstaander emoties krijgt bij de personages van een boek is ontzettend knap! Ook het gevoel dat er ‘iets’ is met de echtgenoot van Nora, maar niet goed wetend wat dat precies is, maakt Simone een erg goede schrijfster in mijn ogen.

Het boek eindigde voor mijn gevoel erg abrupt. Ik had het gevoel dat ik iets miste. Alsof er bladzijden waren weggevallen bij het drukken van het boek. Op het internet lees ik dat meer mensen dit hebben, hoewel anderen hier juist weer heel lyrisch over zijn. Het liet mij wat gedesillusioneerd achter en hoewel ik erg van open einden houd, stoorde het me bij dit boek dan weer wel. Ik ben benieuwd hoe jullie dit ervaren hebben, in ieder geval!

Heel eerlijk gezegd weet ik niet zo goed of ik snel nog iets van Simone van der Vlugt ga lezen. Ik kan niet precies de vinger leggen op datgene wat me hindert. De schrijfstijl? Het open eind van dit boek? Feit is dat het historisch gezien een pareltje is, maar het pakt me gewoon niet. Aan de andere kant is deze twijfel misschien wel reden genoeg om toch nog eens een boek van haar te overwegen. Voor nu kies ik toch eventjes voor andere schrijvers en verhalen.

Wie heeft het boek ook gelezen? Wat vonden jullie van de verhaallijn? Hoe vonden jullie de relatie van Lydia en Nora? En… klopte het eind van het boek voor jullie wel?

Volgende maand staat ‘De Boekhandel van Teheran’ van Marjan Kamali op het programma en voor diegene die een boek in de bibliotheek willen (moeten) reserveren, wil ik (op aanraden van Triltaal) in mei het boek ‘De bergen zingen’ van Nguyen Phan Que Mai gaan lezen.

Lezen jullie dan ook weer mee?