Lifestyle Persoonlijk

Leerproces

Een klein jaar geleden, in de tijd van de eerste lockdown, zocht ik naar iets nieuws om de tijd thuis door te komen. Toen nog in de onschuldige gedachte dat ik me tot aan de zomer een beetje moest zien te vermaken, nu we zoveel tijd thuis doorbrachten. Terrassen dicht, afspreken met vrienden een beetje ingewikkeld en over het niet knuffelen en vasthouden van alle geliefden buiten mijn eigen bubbel had ik nog niet echt nagedacht. Ik was van gedachte – net als velen met mij – dat het met de komst van de zomer wel een heel eind afgelopen zou zijn met al die maatregelen.

Ik bedacht dus allerlei projectjes om de tijd thuis zo leuk mogelijk door te komen. Mijn fototoestel werd op de standaard in de kamer gezet zodat ik altijd tussendoor even kon klungelen met wat plaatjes schieten. Ik ontdekte Nederland op een fotogenieke manier die ik meestal in het buitenland opzoek. De Toscaanse heuvels zijn schitterend, maar ons eigen Zeeland ook. Of de Biesbosch, de bossen bij ons in de buurt en ja, ook onze achtertuin!

Schrijven doe ik overal en nergens, dat was de uitdaging dus ook niet helemaal. Tenzij ik er een ander doel aan zou vastmaken, maar al die verhalen die in mijn hoofd zwerven willen blijkbaar nog niet opgeschreven worden, dus die laat ik nog maar even wat heen en weer wandelen. Komt vanzelf wel een keer goed.

Bovendien, ik wilde iets totaal nieuws uitproberen. Iets wat ik nog niet deed. Maar wat?

Vroeger, als kind, tekende ik graag. Zou dat nog steeds zo leuk zijn? Maar wat moest ik dan tekenen? Ik bedoel, een tekening voor mijn ouders, mijn oma of sinterklaas maken is misschien wel wat overdreven. Bovendien, mijn roestige tekenhand moest eerst weer een beetje geolied worden voor ik er iets mee zou (willen? Kunnen?) doen!

Toch kriebelde het wel en ik trakteerde mezelf op een klein doosje met aquarelverf. Ik bekeek wat filmpjes op het internet, schetste, kleurde, verfde en kliederde wat in de rondte. Dat gaf geen voldoening. Dus knipte ik de aquarelvellen op in kaartformaat. Daar kreeg ik zowaar lol in. Ik stuurde links en rechts wat zelfgemaakte kaartjes op en was blij met de leuke reacties die ik kreeg. Maar ja, je kunt niet kaartjes blijven versturen natuurlijk.

Omdat ik het wandelen ook weer opgepakt had, bedacht ik dat het misschien wel leuk zou zijn om wat kaartjes her en der achter te laten. Gewoon, voor de eerlijke vinder. Dáár begon het grote plezier pas goed. Ik maakte de kaartjes nog wat kleiner, verfde iets, schreef er een klein berichtje bij en verstopte ze overal waar ik voorbij kwam.
In een holle boom, achter een hek, in de bibliotheek, bij de priklocatie waar ik weleens kom om bloed te laten prikken, in een kapelletje, zelfs aan de andere kant van het land toen ik met de dochter een weekendje op pad was.

Altijd ging ik er vanuit dat vooral vrouwen of kinderen dit wel leuk zouden vinden. Groot was mijn verrassing toen ik ook van mannen enthousiaste berichtjes ontving op mijn – speciaal hiervoor aangemaakte – Instagram. Ze zijn er net zo blij mee als al die vrouwen en kinderen die een kaartje vinden.

Ik heb mezelf dus even flink door elkaar geschud en streng toegesproken. Wat gek om te denken dat alleen vrouwen en kinderen het leuk vinden om een kaartje te ontvangen! Hoe kom ik aan dat vooroordeel?

Ik heb mijn verfset dus net zo prominent uitgestald staan als mijn fototoestel. Ik klieder iedere keer wat wat kaartjes bij elkaar en verstrooi ze door mijn wandelomgeving. Wie weet vind jij er ook weleens eentje…

@kaartje_voor_jou

You Might Also Like...

17 Comments

  • Reply
    Maria
    27 maart 2021 at 1:57 pm

    Wat een leuk idee, deze mooie en vrolijke kaartjes!
    En ook een leuke hobby, lijkt me. Ik heb al veel creatieve dingen geprobeerd maar heb helaas nog niets gevonden wat bij mij past. Maar je zet me wel weer aan het denken, zal ik toch maar weer eens wat oppakken?

    • Reply
      Gwennie
      27 maart 2021 at 6:57 pm

      Ik denk steeds vaker: het hoeft allemaal niet perfect en mooi te zijn, als ik er maar plezier aan beleef! En dubbel voordeel is dat hier anderen van meegenieten… 😉 Dus: gewoon je hobby weer oppakken. Al zing je nog zo vals, als zingen je hobby is… doen! Het geeft plezier!!

  • Reply
    Helena
    28 maart 2021 at 12:52 pm

    Tja… gewoon doen haha… zal ik dan toch die breipennen en haaknaalden weer eens uit het mandje halen misschien?
    Of toch maar niet 🙂 Ik geniet in ieder geval van andermans kunsten, zoals jouw kaartjes; geweldig!

    • Reply
      Gwennie
      31 maart 2021 at 10:10 am

      Als iets me geleerd heeft het afgelopen jaar dan is het vooral om zoveel mogelijk te doen waar je blij van wordt! Of dat nu halen, breien, tekenen, schrijven, wandelen, fotograferen is! Of iets totaal anders. Maakt niet uit. Gewoon je hart blij maken 🙂

  • Reply
    Sandra
    31 maart 2021 at 8:49 am

    Wat een leuk idee! Ik denk dat ik door corona vooral mijn sokkenbrei skills behoorlijk heb getraind.

    • Reply
      Gwennie
      31 maart 2021 at 10:09 am

      Dat lukt mij dan weer niet… breien, handwerken, haken… Hoewel ik mezelf (en mijn omgeving) misschien wel ontzettend heb verbaasd met het maken van nette mondkapjes! Met de naaimachine… inclusief ijzertje om de neusbrug! Nooit te oud om te leren, denk ik 😉

  • Reply
    Dorothé
    31 maart 2021 at 9:13 pm

    Jij kleurt de wereld letterlijk mooier!

  • Reply
    Mariëlle
    3 april 2021 at 2:09 pm

    Wat superleuk, Gwennie!
    Ik ken je alleen van je blogs, maar vind dit zó bij jou passen!! 😉

    • Reply
      Gwennie
      4 april 2021 at 11:44 am

      Wat grappig, Mariëlle. Dank! 😊

  • Reply
    hennie van ee
    3 april 2021 at 4:17 pm

    heerlijk die vrijheid om niets te doen

  • Reply
    Morgaine
    4 april 2021 at 9:19 am

    Wat leuk, ik heb dit ook wel gedaan maar dan met foto’s, van mijn werken, in de trein, in een boek in de bieb, dat soort dingen en dan naar mijn atelier gelinkt, maar daar heb ik nooit echt reacties op gekregen verder, hahaha Toen was IG er ook nog niet trouwens 😉 Zolang geleden al!

    Wel heb ik het nog altijd in mijn hoofd zitten zoiets, maar ik dacht aan grotere werken dus, maar zo kan het ook! Wie weet ga ik het ooit ook weer eens doen op een andere manier dus 😀

    X

    • Reply
      Gwennie
      4 april 2021 at 11:43 am

      Ik geniet van de lieve reacties die ik soms (zeker niet altijd, maar daar doe ik het niet echt voor…) krijg. Zo leuk! Driedubbel plezier dus. Eerst met het maken, dan het achterlaten en soms ook door de reacties ❤️

      • Morgaine
        5 april 2021 at 7:57 am

        Dat snap ik helemaal, gewoon leuk om te doen! Leuk dat de vinders het ook laten weten dan 😀

        Ik ben nu eerst gestart voor mijn toekomstige kleindochter, lief roze, haaknaald, eerste bol zit erin van de 5 😉

        X

  • Reply
    Claudine
    22 april 2022 at 2:13 pm

    Hallo, ik vind die kaartjes echt zo’n leuk idee! Ik zou dat ook graag gaan doen maar ik weet niet goed waar je ze dan achter moet laten. t lijkt me zo zonde als ze wegwaaien of bijvoorbeeld nat regenen.

    • Reply
      Gwennie
      22 april 2022 at 6:26 pm

      Ik laat ze overal achter. Soms in het bos (dan moet ik inderdaad wel weten dat het droog blijft), maar ook in kapelletjes, op de toilet in een restaurant of café, in de bieb, soms stop ik ze onderweg in fietstassen die half open staan of stop ze soms in een brievenbus bij een bejaardenhuis of iets dergelijks… mogelijkheden zat! (en als ik dan ook nog een reactie krijg op mijn Instagram, dan is het helemaal leuk! 😊)

Leave a Reply