Lifestyle Reizen

De kracht van herhaling

Het is misschien wel twintig jaar geleden dat ik het boek voor de eerste keer las. Anna, Hanna en Johanna van Marianne Fredriksson. Ik herinner me vooral de titel. Dat vond ik zo intrigerend. Anna, Hanna en Johanna. Je begrijpt direct dat het over drie generaties vrouwen gaat. Sterker, je voelt dat het om een moeder, dochter en kleindochter gaat. Of misschien wel kleindochter, moeder, grootmoeder. Kleine nuance in het denken, maar een een wereld van verschil.

Hoe waar dit laatste is bleek de afgelopen weken wel. In voorbereiding op onze vakantie naar Zweden in september ging ik op zoek naar wat Zweedse schrijvers, uiteraard in het Nederlands vertaald, want zo groot is mijn Zweedse woordenschat nu ook weer niet, alle Zweedse series die ik volg ten spijt.

Ik heb serieus geprobeerd om de boeken van Camilla Läckberg te gaan waarderen, maar het lukt me gewoon niet. Nu zullen er genoeg mensen zijn die dát weer niet begrijpen, maar na twee boeken heb ik het opgegeven. Ik las ze omdat ik vond dat ik maar niet begreep waarom ik ze niet zo leuk vond, terwijl iedereen om me heen deze boekenreeks verslind. Het kan natuurlijk liggen aan het genre. Ik ben niet zo van de thrillers of detectives. Ik kreeg gewoon het gevoel van lekker verdwijnen in het verhaal niet te pakken en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

En dus ging ik op zoek naar andere boeken.

In de lijst met Zweedse schrijvers staat het boek van Anna, Hanna en Johanna behoorlijk hoog in de ranking. Maar ja, ik had het al eens gelezen, dus waarom zou ik het dan nogmaals doen?
Toch, na lang zoeken (en niet veel vinden) besloot ik het boek toch mee te nemen op onze vakantie. Het zal beslist een gekke tik van me zijn, maar ik vind het gewoon heerlijk om een boek te lezen tijdens een vakantie dat zich afspeelt in het land van de vakantie. Zo las ik Reizen zonder John van Geert Mak tijdens onze roodtrip in Amerika, verslond ik de boeken van Joanne Harris (je weet wel, van Chocolat en De zoetheid van perziken) in Frankrijk, kon ik me niet losmaken uit de vierdelige Napolitaanse serie over de twee vriendinnen tijdens onze vakantie in Toscane en las ik Griet Op de Beeck in de Belgische Ardennen. Niets is zo fijn om je volledig onder te dompelen in een land als lezen over het land als je er bent.

Het grappigste van het boek Anna, Hanna en Johanna vind ik wel dat twintig jaar dus heel veel uitmaakt in lezen. Ik herinner me vooral de rol van de dochter (of kleindochter), Johanna. Misschien omdat dit qua leeftijd toentertijd dichter bij mijn eigen leeftijd lag. Deze keer raakte vooral de rol van Hanna me heel erg. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn over twintig jaar. Dan zit ik dichter qua leeftijd bij Anna.
Ik heb het vast in mijn agenda genoteerd.

You Might Also Like...

14 Comments

  • Reply
    Dorien
    20 oktober 2019 at 10:01 am

    Als je de vertaling kunt vinden zijn er de boeken van Wmma Hamberg en Frederik Backman 🙂

    • Reply
      Gwennie
      20 oktober 2019 at 11:03 am

      Frederik Backman… ik ga op zoek!

  • Reply
    Dorien
    20 oktober 2019 at 10:02 am

    Emma natuurlijk …

    • Reply
      Gwennie
      20 oktober 2019 at 11:03 am

      Emma Hamberg dus! Ik ga eens zoeken. Dank voor de tips!!

  • Reply
    Mrs. T.
    20 oktober 2019 at 6:32 pm

    Ik lees heel af en toe een boek opnieuw en meestal valt het dan toch een beetje tegen. In tegenstelling tot jou vond ik de boeken van Läckberg geweldig. Ik las op mijn blog dat ik Anna, Hanna en Johanna in 1999 las en dat het met toen niet kon bekoren, dus misschien moet ik dit dan toch maar een herkansing gunnen. https://www.triltaal.nl/2007/01/30/de-kinderen-van-het-paradijs/

    • Reply
      Gwennie
      20 oktober 2019 at 7:42 pm

      Ik weet dat heel veel mensen fan zijn van Läckberg!

  • Reply
    Dorothé
    21 oktober 2019 at 5:12 am

    Van Frederiksen heb ik alles wel gelezen maar niet alles vond ik even goed. Deze titel wel. Ik herlees boeken vaak omdat ik er de eerste keer te snel door ben gegaan maar ook omdat ik de verbanden soms niet begrijp de eerste keer. Boeken die ik echt goed vind komen minimaal 3x aan de beurt .

    • Reply
      Gwennie
      21 oktober 2019 at 9:13 am

      Ik heb ook van die boeken die ik gewoonweg graag herlees! En iedere keer vind ik het weer mooier, spannender en zit ik weer middenin het verhaal! Heerlijk he?

      • Dorothé
        22 oktober 2019 at 5:05 pm

        De boeken die ik het vaakst heb herlezen zijn Vaslavvan Japin en het dagboek van Etty Hillesum. En jij?

      • Gwennie
        30 oktober 2019 at 10:14 am

        Het dagboek van Etty Hillesum… dat ken ik nog niet! Genoteerd dus.
        En ik? Ik herlees regelmatig de boeken van Diana Gabaldon (de Reiziger serie), De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch, alle bundels van Martin Bril en er zijn van die creatieve boeken die ik graag herlees (The Artist way van Julia Cameron, boeken van Nathalie Goldberg (schrijven vanuit je hart), het schrijfhandboek…)

  • Reply
    Sandra
    21 oktober 2019 at 10:11 am

    Dat boek las ik jaren geleden ook en kan me alleen nog herinneren dat ik het een mooi boek vond. Misschien maar weer eens herlezen, kijken wat het me nu verteld.
    Boeken lezen over de streek waar je op vakantie bent, doe ik soms. Zo herlas ik jaren geleden het boek ‘ woud der verwachting’ van Hella Haasse, toen ik in de buurt van Blois, waar een deel van dit boek zicht afspeelt, op vakantie was. Op een of andere manier gaat het verhaal meer leven als ik de omgeving ook met eigen ogen heb gezien.

    • Reply
      Gwennie
      21 oktober 2019 at 12:33 pm

      Dat vind ik dus ook! Je ziet de hoofdpersonen bijna om je vakantieverblijf lopen… ?

  • Reply
    Helena
    25 oktober 2019 at 9:53 am

    Er zit zeker kracht in de herhaling… en dat geldt niet alleen voor het lezen van boeken 🙂

    • Reply
      Gwennie
      30 oktober 2019 at 10:05 am

      Haha, da’s ook weer waar! ❤️

Leave a Reply