Persoonlijk

Baby

18 maart was het precies een jaar geleden dat we onze teckel Teun moesten laten inslapen. Met zijn 16,5 jaar is hij een behoorlijk groot onderdeel van ons leven geweest. Net als onze kat en zijn oudere broer heeft hij daarom een fijn plekje bij ons in de tuin gekregen. Niet meer echt bij ons, maar stiekem altijd aanwezig op die manier. Misschien niet ieders ‘cup off tea’, maar wij vinden het een fijn idee.

Net als bij de kat en zijn broer eerder, hebben we een jaar na datum een kaarsje aangestoken bij zijn begraafplaats. Gewoon, een klein gebaar omdat hij dat heeft verdiend. Met het aansteken van de kaars vloeiden er weer even tranen. Ik kan er niks aan doen, maar onze Teun-beun heeft nu eenmaal een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Hij was er altijd! Tijdens de zwarte dagen toen middelste ernstig ziek werd, hij troostte me toen mijn lief op uitzending was, hij liet me lachen als ik verdrietig was en was het blijst van iedereen als ik weer thuis kwam. Misschien is dat laatste niet helemaal waar, maar hij sloofde zich in ieder geval het meeste uit om mij te laten denken dat hij de meest blije gup was ter wereld. En dat zorgde dan altijd weer voor een lach op mijn gezicht.

Op donderdag was de kaars volledig opgebrand en wilden we de lantaarn weer naar binnen halen. Totdat ik me herinnerde dat er nog een grote kaars in de kast lag in een kleur die niet echt van mij was. Misschien was dit wel het moment om de kaars toch te gebruiken. Lekker in de tuin, dus ik hoefde me niet aan de kleur te storen. De kaars ging aan en had zeker vier tot vijf dagen voor de boeg, gezien zijn volume. Dat kwam mooi uit, want op zaterdag gingen we onze nieuwe huisgenoot bij de fokker ophalen: Guus!

Het eerste wat ik dacht toen ik zaterdagochtend wakker werd, was: Gelukkig, het is eindelijk Guus-dag! Yeahhh… Vlak erachteraan kwam de gedachte: Sorry Teuntje, je zult altijd dat ene plekje hebben in mijn hart. Maar mijn hart is groot genoeg om nog een teckeltje toe te laten… Even voelde ik weer tranen branden, zelfs een stukje schuldgevoel stak zijn kop op. Ook daar zal menig mens zijn wenkbrauwen over optrekken, maar hé, ik ben nu eenmaal een emotioneel mens. Niet bij alles, maar wel in dit soort dingen.

Tegen het middaguur kwamen we thuis. Guus behoorlijk onwennig in mijn armen en piepklein nog. Een baby. De eerste gang was direct de tuin in, want het kon maar duidelijk zijn waar hij zijn behoeften moest doen de komende tijd, voordat we echt met hem de straat op konden. Wat onwennig wankelde hij over het gras. Een iets te hoge graspol maakte dat hij struikelde en omkukelde. Reden genoeg om weer eens te lachen om een hondje.

Plotseling hoorde ik mijn lief zijn adem inhouden. ‘Kijk!’, wees hij. De kaars in de lantaarn was uit. ’s Morgens had ik nog gezien dat hij brandde. Dat hij nog wel een paar dagen mee kon zelfs. En nu was hij toch uitgegaan, op het moment dat we met Guus onderweg naar huis waren. Daar was de laatste traan voor Teun. Het was net alsof hij wilde zeggen: het is goed zo. ik ben blij dat Guus er is voor jullie. Ik hoop dat jullie net zo lang van hem kunnen genieten als van mij!

Lieve Teun, dat gaan we zeker doen… Je babybroertje is thuis, jij mag nu echt uitrusten.

You Might Also Like...

6 Comments

  • Reply
    Sandra
    29 maart 2023 at 12:41 pm

    Verdriet om Teun is begrijpelijk, hij maakte zo lang deel uit van jullie gezin. Maar wat fijn dat je nu weer een teckel-baby hebt, dat er nu ruimte in jouw hart is voor Guus. En wat een heerlijk aandoenlijk hoopje hond is, die foto is echt vertederend. Heel veel geluk samen.

    • Reply
      Gwennie
      29 maart 2023 at 7:30 pm

      Hij is ook een lieverd! En een doerak, ondeugend, een energievreter, enz… Maar ik kan hem nu al niet meer missen! 🤩💙

  • Reply
    Inge
    29 maart 2023 at 12:43 pm

    Héél veel mooie, blije en fijn gevulde dagen met jullie Guus!

    • Reply
      Gwennie
      29 maart 2023 at 7:29 pm

      Gaat helemaal goed komen! 😘

  • Reply
    Helena
    31 maart 2023 at 10:06 am

    Oef… nu moet ik even een traantje wegpinken, die gelukkig ook weer plaatsmaakt voor een glimlach. Geweldig seintje van Teun… en heel veel plezier met Guus 🙂 xx

    • Reply
      Gwennie
      1 april 2023 at 7:55 pm

      Alsof het zo moest zijn…! 💙

Leave a Reply