Ik doe mijn best. Maar soms lukt het gewoon nog niet allemaal. Genieten van het leven, bedoel ik.
Er zit zo’n kluwen in me, waar ik maar niet vanaf kom. Een kluwen van twijfel, angst en onzekerheid.
Soms denk ik: loop er dan toch gewoon omheen, mens! Fluitje van een cent.
Soms denk ik: loop er dan toch gewoon omheen, mens! Fluitje van een cent.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik de kluwen dan achter me laat liggen. Weliswaar uit het zicht, maar dat hij nog steeds aanwezig is. En dan zucht ik maar weer een keer en draai me om.
Tja, daar ligt hij nog steeds inderdaad. Onaangetast. Onaangeroerd.
Tja, daar ligt hij nog steeds inderdaad. Onaangetast. Onaangeroerd.
Ik moet er dus inklimmen. Hem ontwarren.
Ik ben er nu al te vaak omheen gelopen om te weten dat dát de oplossing niet is en dus probeer ik er nu maar eens in kleermakerszit voor gaan zitten en staar ernaar.
Ik ben er nu al te vaak omheen gelopen om te weten dat dát de oplossing niet is en dus probeer ik er nu maar eens in kleermakerszit voor gaan zitten en staar ernaar.
Mijn hele leven ligt in die kluwen.
En ook alle antwoorden. Dat weet ik zeker. Of denk ik dat?
Zou het komen door het boekje dat ik vorige week uit Antwerpen heb meegenomen dat ik nu wat vaker bedenk of ik de dingen wel zeker weet of verzin?
Hmmm, misschien wel.
Soms moet ik weleens denken aan een gevleugelde uitspraak van een collega van mijn lief, die bij ons in het gezin nog regelmatig herhaalt wordt: ‘Ik weet het zeker! Denk ik…’
Hij is té grappig en té waar.
Maar die kluwen? Die moet ontrafelt worden om verder te kunnen.
Met alles (en ja, dat is best veel: alles… 😉 ). Studie, werk, leven, middelste, de andere kinderen…
Met alles (en ja, dat is best veel: alles… 😉 ). Studie, werk, leven, middelste, de andere kinderen…
Misschien moet ik eerst maar eens op zoek gaan naar het begin van de kluwen (of het eind). En langzaam beginnen met oprollen. Dan zal ik er wel komen.
Dat weet ik zeker.
De bloedwaarden van middelste zijn twee weken geleden zowel gestegen (Hb en witte bloedcellen -> afweersysteem) als gedaald (bloedplaatjes!) en ik merk dat ik vooral van die daling behoorlijk van slag ben geraakt.
Niet gek, want daar is het vorig jaar allemaal mee begonnen natuurlijk. Gelukkig heeft middelste zijn volgende afspraak met zijn hematoloog kunnen vervroegen, zodat wij voor onze vakantie nog een recente update hebben. Ik doe namelijk heus wel mijn best om vertrouwen te hebben in de woorden van de hematoloog (‘Zo’n daling af en toe is normaal. Je lichaam is hard aan het werk. Kijk maar naar je Hb en de witte bloedcellen. Niet panieken alsjeblieft!’), maar stiekem vind ik het toch wel fijn als hij nog een keertje bloed heeft geprikt voordat we weggaan.
Niet gek, want daar is het vorig jaar allemaal mee begonnen natuurlijk. Gelukkig heeft middelste zijn volgende afspraak met zijn hematoloog kunnen vervroegen, zodat wij voor onze vakantie nog een recente update hebben. Ik doe namelijk heus wel mijn best om vertrouwen te hebben in de woorden van de hematoloog (‘Zo’n daling af en toe is normaal. Je lichaam is hard aan het werk. Kijk maar naar je Hb en de witte bloedcellen. Niet panieken alsjeblieft!’), maar stiekem vind ik het toch wel fijn als hij nog een keertje bloed heeft geprikt voordat we weggaan.
Loslaten. Ook al iets dat waarschijnlijk in diezelfde kluwen verstopt ligt. Wat ik best wel kan, maar wat een knauw heeft gekregen in het afgelopen jaar en wat zich dus teruggetrokken heeft in… die kluwen. 🙄
Tijd om aan de slag te gaan.
Er ligt een maagdelijk wit boekje klaar om aantekeningen te maken tijdens het ontwarren. Ik vind het eng en heb er zin in. De komende vijf dagen ben ik in mijn eentje. Volgens mij ga ik dat best lekker vinden…
Misschien een beetje een van hak op de tak blogje, maar ik weet zeker dat jullie mij kunnen ontwarren!
Denk ik…. 😉
Denk ik…. 😉
40 Comments
Helena
17 juli 2017 at 7:31 pmHet draadje heb je vast…beetje trekken, beetje laten vieren…neem je tijd; het is jouw tijd, waarin ook het ontwaren van die kluwen je lukt…dat weet ik zeker 😘
Gwennie
17 juli 2017 at 9:46 pmHmmm… Vooral dat af en toe laten vieren vind ik een geweldige tip! 😘
Mrs. T.
17 juli 2017 at 7:37 pmDenk het wel en ik denk dat ik hetzelfde zou reageren/redeneren als jij.
Geniet van je vijf alenige dagen.
Gwennie
17 juli 2017 at 9:46 pmDat ga ik doen! 😊
Soof
17 juli 2017 at 8:07 pmJe zit in een natuurlijk proces, na wat er allemaal gebeurd is.
Neem je tijd om te ontwarren. Stukje bij beetje oppakken, verwerken en loslaten wat nodig is. Geen haast en niet alles tegelijk willen ontwarren, dan komt het goed.
Het blijft nog wel even spannend met de bloedwaarden, ik wens je/jullie een fijne en ontspannen vakantie!
Gwennie
17 juli 2017 at 9:45 pmGek hè, dat je het gewoon vindt dat je in de stress-piek soms wankelt en dat je er dan vanuit gaat dat als alles weer goed gaat, je weer van het één op het andere moment ‘normaal’ doet? 🤔
Pien
18 juli 2017 at 8:08 amPas wanneer mensen zelf door zulke periodes van stress heengaan, kom je er achter dat je niet ‘gewoon’ de draad weer oppakt. Alleen al wat er in je lijf gebeurt en alle stresshormonen, dat heeft echt tijd nodig om weer in balans te komen en dan heb ik het nog niet eens over het psychische en spirituele stuk.
Neem je tijd, meis. xx
Gwennie
18 juli 2017 at 8:38 amDat doe ik… 😘❤️
Pien
18 juli 2017 at 8:42 amWeet ik toch… 😘
Soof
18 juli 2017 at 8:20 amJe brein wil sneller dan je lijf/geest. Dat is mens-eigen, helaas. Neem je tijd!
Gwennie
18 juli 2017 at 8:38 amZoiets zal het zijn…
Willem Boselie
17 juli 2017 at 9:48 pmAls ik jou was zou ik meer vertrouwen in mezelf hebben dan in dat boekje van Oprah, je kán het, die kluwen ontwarren. Komt goed. XX
Gwennie
18 juli 2017 at 8:40 amDe beste Wim-wijsheid ever!
kliefje
18 juli 2017 at 6:00 amIk snap je. Hier ook een kluwen. Om andere redenen. Maar desalniettemin ben ik uit mijn doen en zoekende naar de juiste manier om met dingen om te gaan.
Enjoy the silence!
Gwennie
18 juli 2017 at 8:39 amieder heeft z’n eigen kluwen hè?
djaktief
18 juli 2017 at 6:52 amWat prachtig beschreven van die kluwen. Het is denk ik zoals de anderen in hun reacties zeggen. Ik weet ook dat niet alle knopen eruit gaan maar dat vind ik niet meer zo belangrijk. Ik duim dat er weinig nieuwe bijkomen.
Groetjes,
Dorothé
Gwennie
18 juli 2017 at 8:39 amDat kan ook nog… 😉
Marja
18 juli 2017 at 7:25 amIk begrijp het best. Neem je rust en heb vertrouwen.
Gwennie
18 juli 2017 at 8:39 amVooral dat laatste is belangrijk! Vertrouwen…
Janny Bouwman
18 juli 2017 at 9:54 amNeem de tijd Gwennie. Het is nog maar zo kort geleden dat de storm over je gezin raasde. De gevolgen kunnen niet allemaal in korte tijd verwerkt worden. Hoewel ik absoluut niet onze situaties wil vergelijken moet ik toch vaak aan jouw woorden denken van destijds. Ik merk nu, ruim een jaar verder, dat ik anders tegen de dingen aankijk en mijn innerlijke rust weer grotendeels heb gevonden. Al blijven de scherpe randjes af en toe schuren🙁
Neem de tijd voor al die afzonderlijke draadjes. Als er een paar ontward zijn komt de rest makkelijker los.
Veel succes en dikke knuffel.
Janny
Gwennie
18 juli 2017 at 10:30 amAch, lieve lieverd. We hebben allebei ons eigen verdriet en ons gemis en onzekerheid… Maar we zijn best wel sterk! Toch? Ik vind dat jij het heel knap doet met je kroost zo ver weg… en dat is niet niks! Ik hou me vast aan je laatste woorden: als er een paar ontward zijn, komt de rest vanzelf… Zo is het! 😘
thuisbijdewilliams
18 juli 2017 at 7:37 pmKomt goed, het is ook niet niets wat jullie de laatste tijd hebben meegemaakt. Geniet van het moment, laat de kluwen af en toe liggen en kijk er dan op nieuw naar (deze tip komt uiteraard van rashandwerkster 😉 of geef het eens uit handen. Dat wil ook nog wel eens frisse kijk geven. xxx
Gwennie
18 juli 2017 at 9:03 pmOeh, uit handen geven… dat is ook een spannende… Maar op zich niet verkeerd. Hier ga ik eens over nadenken
Koningskrabbels
19 juli 2017 at 7:00 amHeerlijk dat je juist nu even alleen kunt en mag zijn, niet voor niets.
Alle rust en ruimte geven je vast de mogelijkheid om te zien wat het is,
dat het is, wat van jou en niet van jou, wat gauw en wat niet meteen hoeft.
Even alle tijd en en dan straks genieten van vakantievrij, blij en bijzonder…
Het is niet niets wat je hebt meegemaakt lieve Gwen. Liefs! ♥
Gwennie
19 juli 2017 at 8:43 amHet is ook goed om even alleen te zijn… Raar, maar goed!
Lies
19 juli 2017 at 11:30 amIk denk ook dat er veel tijd nodig is om al hetgeen je hebt meegemaakt, te kunnen aanvaarden, loslaten, die knopen eruit halen …
Sommige knopen zullen er misschien nooit meer uitgaan, maar je kan alleen maar je best doen. Een mens blijft een mens he !
Tracht te genieten van de rust en al het beste voor middelste 👍💖
Lies
Gwennie
19 juli 2017 at 6:40 pmDe weeffoutjes in het geheel. Dat moet een plaats krijgen en vooral… dat moet mooi gevonden gaan worden! En dat is even een ‘gevecht’ op dit moment… denk ik… 😉
Spontanity
19 juli 2017 at 6:27 pmZonder je te willen ontmoedigen….
Alles is veranderd, voorgoed.
De kluwen, de steen in je maag, hoe je het ook noemt, is iets wat je nooit helemaal kwijt zult raken.
Daarvoor is teveel gebeurd.
Maar betekent niet per definitie dat het leven niet meer goed zal zijn.
xxx
Gwennie
19 juli 2017 at 6:39 pmWeet je, ik denk dat je hier gelijk in hebt. Er is voor altijd iets veranderd. In ons leven, in de kluwen. Ik wil er alleen zo goed als mogelijk mee om willen gaan en vooral dat gelukkig mee zijn! 🙂
Morgaine
20 juli 2017 at 9:13 amIk zeg, ga naar de zeeman, haal een echte bol garen van 0,99 cent, Royal heet het, laat het in de kluwen gaan door een gezinslid en pak die erbij terwijl jij een nieuwe bol probeert te draaien, dan wordt de kluwen zichtbaar en echt, en kun je echt je gedachten erbij ontwarren terwijl je de bol garen uit zijn kluwen haalt…. Trust me… het helpt 😉
x
Gwennie
20 juli 2017 at 9:22 amDit klinkt ook erg …tastbaar! Is best een goed idee. Heel goed idee zelfs!
Morgaine
21 juli 2017 at 7:05 am😉 Heel graag gedaan, dit kon ik je ook alleen geven omdat ik al anderhalf niet anders aan het doen ben op het einde van sommige garens, misschien is een knot Fenna van de Wibra beter zelfs, die zitten automatisch al in de knoop vaak 😉
Gwennie
21 juli 2017 at 7:32 am*schater*
Morgaine
21 juli 2017 at 7:36 am😉
hennie van ee
20 juli 2017 at 11:15 amWat een lieve reacties allemaal
Gwennie
20 juli 2017 at 1:55 pmNou! Dat vind ik ook ❤️
beaunino
21 juli 2017 at 8:00 pmProbeer gewoon maar niet alles te begrijpen, sommige dingen laten zich gewoon niet plaatsen denk ik. Soms klopt het gewoon níet, is het gewoon chaos.
We zouden zo graag alles willen kunnen beredeneren hé? XXX
beaunino
21 juli 2017 at 8:00 pmSoms bedoel ik
Gwennie
21 juli 2017 at 10:24 pmDat dacht ik wel! 😊 Aangepast!
Gwennie
21 juli 2017 at 10:24 pmTja, teveel met ons hoofd bezig ipv ons hart…