Persoonlijk

Leven 2.0

Toen ik vier weken geleden thuis kwam uit mijn werk, was ik vooral blij dat het weekend voor de deur stond. Leuke dingen stonden op het programma met veel onderweg zijn. Wel merkte ik dat het laatste spoedoverleg dat ik nog even had gehad, vlak voordat ik de deur achter me dichttrok, mij een onheilspellend gevoel gaf. Ik balanceerde tussen hoop en vrees. Aan de ene kant wilde ik positief blijven, had ik nog een beetje het gevoel dat we met z’n allen het tij nog enigszins zouden kunnen keren, aan de andere kant frustreerde de wat lacherige houding die ik bij sommige collega’s opmerkte mij enorm.

Maar goed, zolang er nog niks aan de hand was, zou het misschien allemaal wel meevallen en was mijn ongerustheid vooral gelinkt aan het weer thuiswonen van Middelste. Na de stamceltransplantatie van drie jaar geleden is hij weliswaar goed hersteld, maar nog steeds is zijn weerstand te vergelijken met die van een peuter van een jaar of drie. Zelfs de waterpokken zijn op dit moment weer nieuw voor hem, terwijl hij als kind toch ook onder die bekende vlekjes heeft gezeten.

Maandag kwam en ik moest bekennen: ik voelde ik me wat raar. Mijn lichaam prikte, mijn hoofd deed zeer, ik hoestte en eer dat het avond was had ik koorts. Hoge koorts. Woensdag belde ik toch maar even met het RIVM. Wat moest ik doen? Niet om mezelf, maar om Middelste… De boodschap was kort en duidelijk: ‘Testen op hét virus doen we echt pas als u naar het ziekenhuis moet met ernstige klachten, als u onderliggende medische klachten hebt of als u boven de 70 bent. Niet als een gezinslid een andere weerstand heeft dan gewenst.’ En nee, een huisartsbezoek had ook geen zin.

Donderdag ging het echt niet zo goed met me en de huisarts vond een onderzoek toch wel gewenst. Aan het eind van de dag lag ik met medicatie vanwege een longontsteking in mijn eigen bed. Ver bij de andere gezinsleden vandaan en verward dat er nog steeds geen test werd uitgevoerd.

Nu we drie weken verder zijn, mijn longontsteking voorbij lijkt, de koorts in ieder geval over is en ik probeer om mijn conditie iedere dag weer wat meer op te bouwen door steeds een stukje verder te wandelen, kijk ik enigszins verwonderd terug op de afgelopen tijd.

Vier weken zijn voorbij gegaan, waarin de wereld veranderd is. In mijn vrienden- en kennissenkring heb ik veel verdriet, angst en grote zorgen geproefd. Sommige levens staan volledig op z’n kop door het overlijden van ouders, schoonouders en zelfs een goede vriend van iemand. Collega’s liggen in het ziekenhuis, sommige op de IC. Longen zijn beschadigd, levens zijn verwoest.

Alleen de natuur haalt even opgelucht adem.
Een schrale troost…

You Might Also Like...

16 Comments

  • Reply
    Sandra
    28 maart 2020 at 11:04 am

    Er is zoveel veranderd in die paar weken. Gewoon niet te bevatten. Ik ben blij dat jij er weer bovenop bent. Pas goed op jezelf ❤

    • Reply
      Gwennie
      28 maart 2020 at 4:56 pm

      Dat gaan we doen! Bij jullie alles gezond?? Xx

  • Reply
    Rian
    28 maart 2020 at 11:17 am

    OMG Gwennie. Wat een rollercoaster. Blij dat je bent opgeknapt. Blij dat middelste jouw ziek zijn goed heeft doorstaan. Verzorg je goed, blijf voorzichtig en blijf vanaf nu gezond. Dikke knuffel, sterkte en liefs. xx

    • Reply
      Gwennie
      28 maart 2020 at 4:55 pm

      We troosten ons dat we nu een beschermende ‘muur’ rondom Middelste heen kunnen bouwen ondertussen… Oudste en manlief hebben het ondertussen ook gehad! ?

  • Reply
    Dorothé
    28 maart 2020 at 1:41 pm

    Wat een wereld van verschil met vier weken geleden. De beste wensen voor jouw volledige herstel en het opbouwen van je conditie. Dat duurt lang na een longontsteking. En toitoi met middelste en alle andere zorgen.

    • Reply
      Gwennie
      28 maart 2020 at 4:54 pm

      We blijven oppassen! Hoop dat met jou alles goed gaat… ?

  • Reply
    Lotus lilly
    28 maart 2020 at 3:23 pm

    Fijn dat jij er bovenop aan het kruipen bent. Drie weken longontsteking lijken me geen pretje. Maar heb ik het goed gelezen dat de rest van de familie niet ziek is geworden?
    Als dat zo is is dat voor de middelste wel heel goed nieuws zeg! Het is hoe dan ook een grote nachtmerrie voor velen.
    Xoxo

    • Reply
      Gwennie
      28 maart 2020 at 4:54 pm

      Manlief heeft wel klachten gekregen. Koorts en hoesten, maar niet zo erg als ik gelukkig. En Middelste…? Die lijkt er tussendoor te glippen inderdaad! Supergoed nieuws! (wel schrale handen van het wassen en iedere dag weer deuren, klinken, wc en badkamer schoonmaken, maar als dat voorkomt, dan doen we dat graag!) ❤️

  • Reply
    helena
    29 maart 2020 at 9:24 am

    Fijn dat het zo goed gaat Gwennie… en laten we ons maar vasthouden vooral aan die schrale troost…geeft hoop… en hoop… 🙂 xxx

    • Reply
      Gwennie
      30 maart 2020 at 7:56 am

      Ik kan er niets aan doen… ik probeer ook ‘gewoon’ iets positief te zien in dit alles. Lukt maar matig, maar toch… het is iets positiefs! ??

  • Reply
    Morgaine
    29 maart 2020 at 9:58 am

    Pffffffffff ik moest laatst al aan je denken, toen dit alles al begon en jouw gezin natuurlijk, midden in de haard van dit alles…

    Ik ben blij dat het weer wat beter gaat, pas goed op jullie zelf!

    X

  • Reply
    Maria
    1 april 2020 at 3:04 pm

    Fijn dat je weer aan het herstellen bent na deze lange ziekteperiode en dat Middelste niet ziek is geworden. Het weer is gelukkig goed voor mooie wandelingen.

    • Reply
      Gwennie
      3 april 2020 at 7:43 am

      Buitenlucht doet goed, tegelijkertijd vind ik het ook gek om buiten te lopen terwijl we allemaal gesommeerd worden om binnen te blijven… Dubbel gevoel dus. Gelukkig wonen we tegen de bosrand aan en loop ik binnen 5 minuten in alle rust. ?

  • Reply
    Aukje
    10 april 2020 at 8:22 pm

    Jeetje, dat is schrikken.
    Fijn dat jij er weer bovenop bent!
    Maar bizar dat ze dan niet testen in dit geval.
    Vind ik eigenlijk wel fout.
    Want nu weet je niet of je wel of niet Corona hebt gehad!

    • Reply
      Gwennie
      11 april 2020 at 8:42 am

      Ik vind het zelf ook wel vervelend, hoor! En zodra er bloedtesten zijn die secuur zijn, ga ik vragen of ze op die antistoffen willen testen!

Leave a Reply