Onderweg Persoonlijk

Nasleep en voorbereiden

Hoeveel last heb ik eigenlijk nog van mijn Covid-besmetting? Op zich niet zo heel veel meer, gelukkig. Tenminste, niet op een manier die dwingend aanwezig is. Maar soms kijk ik na een paar kwakkeldagen terug en besef plotseling dat die intense vermoeidheid, de afwezigheid van mijn eetlust, die spierpijn en hoofdpijn, dat wazige zien en het lusteloze gevoel misschien toch stiekem nog wel met Corona te maken hebben.

Ik sta er niet altijd meer bij stil. Gelukkig maar, zou ik bijna denken. Er zijn al genoeg dingen in mijn leven waar ik op dit moment veel mee bezig ben. Mijn ouders, mijn schoonouders, het werk, de spannende gedachte dat onze jongste in september op uitzending gaat, de middelste die ineens een aanval van gordelroos te pakken heeft… Het maakt al snel dat ik mijn eigen herstel ergens in de diepvries parkeer. Niet omdat ik mezelf verwaarloos of iets dergelijks, maar omdat er ook zo verdomd weinig bekend is over de naweeën van de ziekte an sich.

Wanneer spreek je bijvoorbeeld over long-Covid (wat overigens niks te maken heeft met je longen, zoals ik van sommige mensen weleens hoor. De term ‘long’ staat voor de lengte van de ziekte. Zoiets als lange-Covid dus. Maar blijkbaar vindt Nederland het makkelijker om de Engelse versie aan te houden…)? Heb je long-Covid als je na een paar maanden af en toe nog last hebt? Ik ga er vanuit dat ik daar niet echt bij hoor. Af en toe last is totaal iets anders dan ‘nog steeds aan bed/bank/thuis gekluisterd’. Toch?

Misschien wil ik gewoon niet aan de term voldoen en neem ik de dagen dat het wat minder gaat op de koop toe. Zolang er meer goede dan slechte dagen zijn, vind ik het allang best!

Waar ik me wel wat zorgen over maak is de vraag of de slechtere dagen in de komende maanden minder gaan worden. Nu we bezig zijn met de voorbereidingen op onze Pelgrimsroute, kan de gedachte dat dit niet zo is, mij af en toe wel wat buikpijn geven. Wat nu als ik tijdens de tocht zo ongelooflijk moe ben dat ik mijn ene voet niet voor mijn andere kan zetten? En wat nu als het juist op die dagen zo ongelooflijk regent?

Zou Covid nu ook mijn (normaal gesproken) optimistische aard aangetast hebben? Of ligt dit gewoon aan de flutzomer die we op dit moment hebben? Ik weet dat het verstandig is om ook in de regen te gaan trainen, maar ik moet er nu echt even niet aan denken. Mijn herstel en de zon gaan hand in hand. Dus laat die mooie nazomer maar snel komen. Ik ben er klaar voor!

You Might Also Like...

8 Comments

  • Reply
    Sandra
    16 augustus 2021 at 1:24 pm

    Ik denk dat deze flut zomer zeker van invloed is op je stemming. Te weinig zon geeft toch minder veerkracht, dat is wat ik zelf merk. Voorlopig trainen bij goed weer, zou ik zeggen, waarom je lichaam nu meer belasten dan nodig, want je bent nog steeds herstellende van covid. En wanneer er beduidend meer goede dagen zijn dan slechte, kun je altijd nog in de regen gaan wandelen.

    • Reply
      Gwennie
      17 augustus 2021 at 7:24 am

      Ik heb echt het gevoel dat mijn lijf een soort spons wordt als de zon een keer schijnt… 😂 Ik zuig alle energie op die ik dan kan opslurpen. Bij ieder straaltje zon dus maar snel naar buiten! 😉

  • Reply
    Dorothé
    16 augustus 2021 at 5:17 pm

    Regen is echt alleen maar water. Het is even schakelen maar je kunt er prima in wandelen of fietsen. Voor de ergste buien zoek je een lekker plekje met warme chocomel of even een afdakje om een mok thee uit je thermos te drinken. Sinds ik dingen dag voor dag bekijk heb ik minder last van verwachtingen. Het kan zijn dat alles bij elkaar toch een beetje veel van je heeft gevergd waardoor dingetjes je nu zwaarder vallen. Beloon jezelf met een compliment voor ieder stap die je zet en leg de lat in het begin op haalbare hoogte (afstand).

    • Reply
      Gwennie
      17 augustus 2021 at 7:23 am

      Ha! Die ga ik onthouden. Beloon mezelf met complimentjes… ❤️

  • Reply
    Mrs. T.
    16 augustus 2021 at 7:30 pm

    Je kent het vast ‘de mens lijdt het meest, van het lijden dat hij vreest’. Het is een dooddoener ik weet het en ik leef er zelf ook lang niet altijd naar, maar toch …

    En oh ja, een mooie nazomer, wat zou die welkom zijn!

    • Reply
      Gwennie
      17 augustus 2021 at 7:22 am

      Dat is zeker zo! En ik leef eigenlijk nooit met zulk soort angsten. Maar Covid heeft een reeële angst bij mij geplant. De grilligheid van de naweeën zijn behoorlijk angstaanjagend. Het gaat dagen goed en dan komt de man met de (Corona)hamer, die er behoorlijk hard op kan knallen… Ik kan alleen maar hopen dat ik het komende jaar blijf herstellen en dus ook meer vertrouwen kan krijgen!

  • Reply
    Aukje
    1 september 2021 at 6:55 pm

    Ah, hier lees ik het antwoord 🙂
    Op hoe het met je gaat.

Leave a Reply