Alomvattend, oftewel holistisch

Voor mij is het altijd heel duidelijk geweest dat het één het ander niet uitsluit. Sterker, ik geloof er heilig in dat twee uitersten elkaar kunnen versterken. Mits ze elkaar maar respecteren.
Zoiets als yin en yang. Zwart en wit.
Je weet pas hoe zwart iets is als je het wit ernaast ziet. Of erin. Want ja, ik geloof er ook heilig in dat er buiten het donkerste zwart en helderste wit een ongelooflijk gebied van grijs zit. Meer grijs dan dat er perfect zwart of wit is, denk ik vaak.

En dat maakt dat ik een diep vertrouwen heb ik andere geneeswijzen. Naast die van waar we hier in Nederland vooral mee worden groot gebracht. Ik ga dus al jaren naar een acupuncturist. Naast mijn bezoekjes aan mijn reguliere huisarts.

Ik vind het bijzonder om te merken dat mijn acupuncturist het de normaalste zaak van de wereld vind dat ik ook bij tijd en wijlen mijn huisarts raadpleeg. Sterker, als ik al eens een blaasontsteking heb, dan is zij misschien wel de eerste die mij adviseert om die ene penicillinekuur te gaan halen om vervolgens rechtstreeks bij haar op de bank te gaan liggen zodat zij naaldjes kan zetten om de penicillinekuur te helpen. De energiebanen vrij te maken en weer te laten stromen.
Door haar kan ik überhaupt die penicilline slikken, want in principe ben ik zo allergisch als ik weet niet wat voor antibiotica, maar soms heb ik het ook gewoon nodig. Na haar behandeling krijg ik mooie adviezen mee om mijn lichaam te ondersteunen in de kuur. Zuurkool eten, cranberry’s slikken en veel water drinken, met op de nuchtere maag een uitgeperste citroen erdoorheen.

Een echte win-win-situatie.

Mijn huisarts daarentegen vind het prima dat ik naar de acupuncturist ga, maar aan alles merk ik dat ze haar best doet om neutraal te blijven. Ze is geen tegen-, maar zeker ook geen voorstander. En doorverwijzen of aanraden zal het laatste zijn wat ze zal doen. Ik kan er ook niet echt met haar over praten en dus zwijg ik erover. Ze weet wel dat ik ga, maar zal er nooit om vragen.

Eigenlijk vind ik dat wel jammer. Want hoe fijn ik haar doortastende manier van aanpakken ook vind, hoe zorgvuldig ze alles checkt, meet en afweegt in haar conclusies, ik ben en blijf ervan overtuigd dat de kracht vaak zit in de combinatie. Zij meet mijn bloedwaarden, urine, zij kijkt naar de bloeddruk. Mijn acupuncturist voelt mijn pols en bestudeert mijn tong. En het is door de gesprekken met mijn psycholoog, de vinger aan de pols van mijn huisarts, maar zeker ook de Chinese kruiden die ik van mijn acupuncturist heb voorgeschreven dat ik nu durf te zeggen: het gaat steeds beter met mij! Ik voel weer energie in mijn lijf en af en toe dat sprankeltje waardoor ik weet: het gaat helemaal goed komen met mij!