Tsja

Op de toilet in ons vakantiehuis hangt Martin Bril.
Niet letterlijk natuurlijk, maar in uitgetypte versie. Niet gekopieerd, niet geprint van een of andere site, nee, uitgetypt.
Vooral dát stukje intrigeert me.
Uitgetypt.
Iemand heeft dus de moeite genomen om zijn columns (in dit geval over Frankrijk) over te typen, in van die doorschijnende mapjes te stoppen en met een touwtje op te hangen in het kleinste kamertje van ons vakantiehuis.
Om vooral maar rustig de tijd in dat kamertje te benutten.
Sowieso is het een boekenhuis. In iedere kamer, in de keuken, op de voorzolder, overal zijn boekenkasten gevuld met boeken. Zowel Franstalige als Nederlandse.
Tussen al die boeken ging ik dus op zoek.
Naar boeken van zijn hand.
Ze waren niet moeilijk te vinden, want een beetje kenner weet hoe de boeken eruit zien.
Handformaat. Pakweg 13 x 18 cm groot, een beetje groot-foto-formaat.
Past in praktisch iedere tas, dus makkelijk mee te nemen. Naar een café, een restaurant of zomaar, de tuin in.
Natuurlijk heb ik de verzameling ook op mijn iPad staan, maar wat is er nu heerlijker dan met een echt boek op schoot je vakantie zien door te brengen.
Tussen de stapel die ik van de bieb heb meegenomen zwerven nu dus ook de boekjes van Bril. Nóg herkenbaarder nu we in het land zijn waar hij zo graag verbleef en menig column uit zijn pen liet vloeien. De schijnbaar simpele stukjes die het leven zo makkelijk weergeven.
Mijn leven ook.
Ieder verhaaltje samengevat in een titel bestaande uit een woord.
Niks geen lange titels voor een column. Nee, een enkel woord moet weergeven waar de column over gaat.
Met mijn ogen dicht soes ik weg in de zon.
Eenvoudig. Maar o zo moeilijk weet ik ondertussen.
Want hoe vaak kan ik mijn stukjes een titel van een enkel woord meegeven die de hele lading dekt?
Ik zucht.
Wat haal ik wel niet in mijn hoofd? Martin was een schrijver. Kreeg ook betaald voor zijn werk. Ik pruts maar wat. Af en toe krijg ik ervoor betaald, maar over het algemeen niet.
Verschil moet er zijn.
Tsja.