52 boeken #6: wat verborgen is…

Het zesde boek dat ik las was wel even een dingetje. Ik begon heel fanatiek op mijn iPad. En na 20 bladzijden begreep ik er al helemaal niets van! Wat was dit voor wazig boek? Ik keek nog maar eens naar mijn lijst en snapte er nog minder van toen ik zag dat dit boek me ook nog eens was aangeraden door een vriendinnetje. Iemand die ik toch echt wel in staat achtte om mij een leuk boek aan te raden!
Ik raadpleegde Google dus maar eens.
Al snel werd me duidelijk waar de schoen precies wrong. Ik las het derde deel van een kroniek. Het derde deel! Als in: deel drie van een reeks opvolgende boeken. Geen wonder dat ik er niets van snapte. De dag erop stond het eerste deel op mijn iPad en begon ik opnieuw.
Tot mijn grote schrik kreeg ik ook nu niet echt het verhaal te pakken! Nou ja, flarden van het verhaal wel, maar nét niet genoeg om mijn volle aandacht op te eisen. Teveel namen lijken op elkaar, teveel mensen haalde ik door elkaar heen, en dat is misschien ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat de schrijvers uit Scandinavië komen! Ik was aan mijn 52e genre begonnen: Lees een boek van een schrijversduo: Wat verborgen is van Hjorth Rosenfeldt. 
Scandinavische namen lijken best op elkaar… Tortel, Ragnar, Hanser, Haraldsson… Ik kreeg de personages maar moeilijk geplaatst.
Nu ben ik niet voor één gat te vangen, dus liep ik zaterdag de bibliotheek binnen om de papieren versie te halen. Het zou toch wat zijn als ik een boek liet schieten, die me gewoon was aanbevolen!
Voor het gemak begon ik maar weer bij het begin.
En plotseling was het bijna avond. Ook in bed las ik door, net als zondagochtend, zondagmiddag en zondagavond. Spannend! Ontzettend spannend!!
Maandagavond, tijdens DWDD, kon ik me niet langer inhouden en las de laatste paar hoofdstukken uit. De climax kwam bij de laatste twee bladzijden en voor het eerst was ik blij dat ik niet zo’n lezer ben die ergens halverwege het boek vast de ontknoping gaat lezen, zodat je weet waar je naar toe leest.
Grootste tip van dit boek: niet doen! (de laatste bladzijden alvast lezen) Ik weet, het is net als zeggen dat je niet aan die roze olifant moet denken, maar hier moet je je echt bedwingen.
Ik slaakte zowaar een kreet bij het lezen van die laatste regels.
Geniaal!
Al met al ben ik nu reuze benieuwd naar het tweede en derde deel van deze kroniek, maar ik heb nog behoorlijk wat andere boeken te gaan voor dit jaar…. Volgend jaar staan ze op mijn lijst! Als schrijversduo en Scandinavisch boek. Heerlijk!