Afgelopen woensdag kwam het gevreesde telefoontje.
‘Mam, de dokter heeft mij vanmiddag gebeld. Het gaat niet goed. Dat zeggen ze nu ook allemaal in het team. De medicatie slaat niet aan, doet in ieder geval niet wat het had moeten doen. Maandag moet ik naar het ziekenhuis komen…’
Ik ben even stil. Laat de woorden tot me doordringen en weet in een split second: dit is het moment waarvan ik altijd heb geweten dat zou komen. Dit is precies waar ik zo’n zes weken geleden op aanstuurde, toen ik ongelovig naar de woorden van de hematoloog had geluisterd, en wat iedereen toen van tafel schoof.
Ik haal diep adem en vraag dan: ‘Wat gaat er gebeuren maandag?’
‘We gaan het volgende plan bespreken.’
‘Stamceldonatie.’ Het woord botst door mijn mond en rolt over mijn lippen de buitenwereld in. In mijn keel blijft de klank na-echoën. Wrang, bitter en vol scherpe randen.
Middelste hmmmmt wat door de telefoon, schraapt dan zijn keel en zegt alleen maar: ‘Ja.’
‘Hij heeft trouwens ook gezegd dat het goed zou zijn als mijn ouders mee zouden komen naar het gesprek. Bij deze dus,’ vervolgt hij dan. Het klinkt onhandiger dan hij bedoelt en ik herken angst en onzekerheid in de klank.
We praten, bevragen elkaar en hangen dan op met de woorden: ‘Ik hou heel veel van je, middelste.’ ‘Ik hou ook van jou, mam.’
En nu zitten we dus in een soort van niemandsland.
Tussen boodschap en afspraak in.
En gek genoeg kan ik in dit stukje niemandsland mijn rust vinden.
Er gaat iets gebeuren, maar nu nog even niet…
Een zware behandeling gaat starten, maar nu nog even niet…
We gaan zwemmen in plaats van watertrappelen, maar nu nog even niet…
We hebben nog even een weekend om onze ogen te sluiten, een weekend om net te doen of het er niet is.
Een weekend in niemandsland.
Heel eventjes nog…
70 Comments
thuisbijdewilliams
24 maart 2017 at 8:27 pmEen hele dikke knuffel xxx
Gwennie
24 maart 2017 at 9:06 pm😘
u
24 maart 2017 at 8:41 pmNu rust in Niemandsland. Straks wellicht energie omdat er daadwerkelijk wat gebeurt. Jullie zitten er samen in en kunnen daardoor iedere fase aan; op een manier die bij die fase zal passen. Hang nog even lekker rond in Niemandsland en heel veel sterkte straks in de halte na Niemandsland.
Yvonn
24 maart 2017 at 8:41 pmU? Ik heet nog steeds Yvonn!
Gwennie
24 maart 2017 at 9:06 pmDat dacht ik wel! 😉😂😂
Gwennie
24 maart 2017 at 9:05 pm😘
daatjes
24 maart 2017 at 8:46 pmWat een zorgen. Ik heb geen woorden om iets zinnigs te zeggen…… XX
Gwennie
24 maart 2017 at 9:04 pmDit is al genoeg… je denkt aan ons! ❤
Lotus Lilly
24 maart 2017 at 9:08 pmWat zat je moederhart al in de goede richting te denken. Wat erg dat je gelijk hebt gekregen 🙁 Ik weet niet wat ik moet zeggen, want ik vind het erg heftig voor jullie. Ik zend warme groeten vanaf hier naar jou en wens je heel veel sterkte xx
Gwennie
24 maart 2017 at 9:48 pmLief van je! Dank 😘
schrijfselsvanmij
24 maart 2017 at 9:11 pmIk weet niet goed wat te zeggen …… sterkte, kracht, liefde, da’s alles wat ik jullie kan wensen. En een succesvol volgend traject ….
Gwennie
24 maart 2017 at 9:48 pmDank je wel! 😘
djaktief
24 maart 2017 at 9:38 pmJe gevoel had het bij het juiste eind….toitoi met de weg die jullie op gaan… ik denk aan jullie en steek een kaarsje op en hoop dat het licht en warmte geeft.
Groetjes,
Dorothé
Gwennie
24 maart 2017 at 9:47 pmLief van je! 😘
Kakel
24 maart 2017 at 9:49 pmIk heb geen woorden voor je teleurstelling. Verstandig om even rust te nemen voordat een nieuw plan van aanpak start. Automatisch voel jij wat je nodig hebt. Luister wat vaker naar je gevoel…. Moeders kennen hun kind beter dan alle artsen bij elkaar.
Een dikke digitale knuffel ♥
Gwennie
25 maart 2017 at 7:29 amMijn vroegere huisarts zei altijd: moeders zijn de beste alarmmeters… Ze heeft zo gelijk!!
mormorswebD
24 maart 2017 at 9:50 pmAch kind toch!! Zo moeilijk…Sterkte.
Gwennie
25 maart 2017 at 7:28 amDank je wel!
Soof
24 maart 2017 at 9:56 pmNiemandsland, onzekere schijnveiligheid waar je voor nu even je rust kan vinden.
Het zal zwaar worden, maar dat was het nu ook al.
Ik hoop en bid dat dit de stap naar genezing zal zijn voor middelste.
Denk aan je/jullie!
Xxx
Gwennie
25 maart 2017 at 7:28 amOnzekere schijnveiligheid… dat is het precies! Xx
Marjan
24 maart 2017 at 9:56 pmWat heftig! Heel veel sterkte! 🌹
Gwennie
25 maart 2017 at 7:27 amDank je wel!
Mrs. T.
24 maart 2017 at 10:00 pmIk herken het gevoel. Duidelijkheid nu. En er wordt straks iets echt concreets gedaan. Hoe moeilijk en akelig en naar dan ook allemaal: er wordt iets gedaan. Veel sterkte.
Gelukkig hebben jullie elkaar.
Gwennie
25 maart 2017 at 7:27 amGelukkig hebben we elkaar inderdaad!!
Helma Dansak
24 maart 2017 at 10:03 pmDikke knuf voor jullie allemaal en heeeeeel veel sterkte😘
Gwennie
25 maart 2017 at 7:27 amWat lief van je! Dank je wel…
Willem Boselie
24 maart 2017 at 10:04 pmLieve Gwennie, veel kracht en wat nogal meer om deze boze droom te boven te komen. Voor jullie allen. Misschien niet de juiste woorden maar oprecht gemeend.
Gwennie
25 maart 2017 at 7:26 amAltijd de juiste woorden, Wim! Dat weet je wel… lief!
Corine
24 maart 2017 at 10:04 pmShit! Dit is waar je bang voor was/bent.. xxx
Gwennie
25 maart 2017 at 7:26 amEn waarvan ik altijd heb ‘geweten’ dat het zou gaan gebeuren… gek hè?
Sjouk
24 maart 2017 at 10:35 pmVoor je hele gezin veel sterkte en veel liefs. Dikke knuffel
Gwennie
25 maart 2017 at 7:26 amDank je wel, tante Sjouk!! Xx
baasbraal
24 maart 2017 at 10:40 pmPfffffffft, MEID! Je dacht hem kwijt te zijn, hebt hem weer teruggekregen en nu, nu gaan jullie gezamenlijk door diepe dalen……. Even in Niemandsland blijven voor een diepe inademing en dan SAMEN dit onder ogen zien en bevechten! Ik denk aan jullie liefjes en ik bid voor jullie…….
Gwennie
25 maart 2017 at 7:25 amDat is zo lief van je! Ik zal nog weleens komen schuilen bij je… Xx
lia
24 maart 2017 at 11:16 pmIk vind het zo heftig, en heb zo met je te doen. En ook met je middelste, want reken maar dat het heel veel met hem doet. Hoop op een succesvol vervolg.
Dikke knuffel. 😚
Gwennie
25 maart 2017 at 7:25 amIk weet zeker dat het veel met hem doet!! We komen er wel
Tessa | 52druppels.nl
25 maart 2017 at 3:05 amach neeehh, ik weet niet hoe ik moet reageren… denk aan jullie X
Gwennie
25 maart 2017 at 7:24 amDat is al genoeg! Echt!!
'Nita
25 maart 2017 at 6:20 amPfff… Ik moet er even van slikken. Ik denk aan jullie. X
Gwennie
25 maart 2017 at 7:24 amLief van je! 😘
Sandra
25 maart 2017 at 7:35 amWat een heftige tijd. Ik wens jullie heel veel sterkte! X
Gwennie
25 maart 2017 at 10:43 amThanx!
Mammalien
25 maart 2017 at 7:42 amJe weet het prachtig te verwoorden, wat een emotie. Ik weet niets te zeggen maar voel geel erg mee.
Gwennie
25 maart 2017 at 10:43 amDank je wel!
Ella
25 maart 2017 at 8:24 amIk ben per toeval op je blog beland! Heb geen woorde voor … Ik leef met jullie mee! Mijn man precies 10 jaar geleden heeft Non Hodgkin’s gehad. Hij is genezen! Jouw zoon zaal ook genezen, jullie moet alleen geloven in de kuur! Alles zal goedkomen! Sterkte!
Gwennie
25 maart 2017 at 10:37 amWat lief, dit hart onder de riem… 😘
Marja
25 maart 2017 at 8:33 amIk denk aan jullie. Heel veel sterkte samen.
Gwennie
25 maart 2017 at 10:35 am❤
beaunino
25 maart 2017 at 8:40 amWeet niet zo goed wat te zeggen.
Probeer de moed erin te houden hoor, op naar plan B.
Ik denk ook aan jullie. Dikke knuffel vanuit Krommenie.
Gwennie
25 maart 2017 at 10:35 amDank je! 😘
huizehens
25 maart 2017 at 9:14 amLieve Gwennie,
Laat mij dan maar bidden…voor heel veel engelen, die je in dit niemandsland, voelend als schijnveiligheid, jouw die veiligheid bieden die je nodig hebt. Dikke knuffel xx
Gwennie
25 maart 2017 at 10:34 amDat is goed… ❤😘
Lies
25 maart 2017 at 11:38 amVeel sterkte en moed!
Verschrikkelijk allemaal wat jullie moeten meemaken. Blijven hopen op beterschap en virtuele knuffel.
Lies
Gwennie
25 maart 2017 at 3:34 pmDank je wel!
Marjan Zevenbergen
26 maart 2017 at 7:07 amSterkte🙏🏽
Gwennie
26 maart 2017 at 8:00 amDank je wel!
Morgaine
26 maart 2017 at 1:11 pmpfffffff lieverd, hier zit ik dan, met kippenvel… i got no words…. just a hug if you need one <3 Voor allemaal trouwens, wie het wil, een knuffel van mij!
X
Gwennie
26 maart 2017 at 1:51 pm😘
hennie van ee
26 maart 2017 at 4:25 pmIk denken aan jullie, lieve onbekenden
Gwennie
26 maart 2017 at 4:29 pmLief!
Pauline
27 maart 2017 at 8:15 amHeel veel succes en sterkte vandaag.
Gwennie
27 maart 2017 at 8:42 amLief van je! Dank 😘
Ingrid
27 maart 2017 at 1:16 pmEn nu is het maandag. In bespreking nu? Of al achter de rug? Heel veel sterkte met het volgende traject.
Gwennie
27 maart 2017 at 5:12 pmJa, weer thuis… nog even helemaal onder de indruk over het traject. Wordt vervolgd…
Pascale
29 maart 2017 at 3:41 amIk lees het nu pas. Dat zal een heftige bespreking zijn geweest. Ik wens jullie veel sterkte voor het traject dat komen gaat.
Gwennie
29 maart 2017 at 5:55 amHet gesprek was heftig inderdaad. Daarover later meer… Dank voor je lieve woorden!
Ingrid Mooren-Roovers
29 maart 2017 at 10:23 amEn dan weet je weer niet wat je moet zeggen….zo gevoelig en kwetsbaar. Xxx
Gwennie
29 maart 2017 at 12:04 pmTja… 😢
~ Inge ~
4 april 2017 at 7:36 pmNu eindelijk (hehe 😉 ) tijd om even bij te lezen! Wat heftig dit allemaal….!!!! Ben er stil van….kippenvel….. xxx
Gwennie
5 april 2017 at 5:36 amTja, soms kom je in een rollercoaster terecht en weet je niet meer zo goed hoe je uitstapt… 🙁