Persoonlijk

Sounds of silence

Is het je ooit weleens opgevallen hoeveel geluid er eigenlijk om ons heen is? Overal waar je komt hoor je wel íets. Zelfs in winkels kun je niet meer om de muziek heen en op straat hoor je soms mensen van ver al aankomen racen. Soms heb ik het gevoel dat er in heel Nederland nergens een plekje te vinden is waar het helemaal stil is. En dan bedoel ik echt doodstil.

Toen wij in 2010 het huis waar we nu wonen gingen bekijken, was één van de eerste dingen die ik deed in de tuin gaan staan luisteren naar de omgeving. Hoorde ik nu veel verkeer? Wat was dat geluid in de verte? Waren er rumoerige buren?

In ons oude huis waren we gewend aan de F16’s die regelmatig overkwamen. Niet dat we ze niet meer hoorden (praktisch onmogelijk, probeer het maar eens), maar je raakt er blijkbaar aan gewend.
Af en toe hielden we gewoon op met praten als er weer zo’n geluidsmonster over kwam vliegen. Eén ding was zeker, nu we gingen verhuizen wilde ik dát zeker niet meer! Ik wilde rust en ruimte om me heen.

Stilte.

Nu horen we soms heel in de verte de snelweg, maar dan moet de wind verkeerd staan. Over het algemeen is het echter rustig. Op de kerkklok na, horen we niet veel.

Toen ik in november thuis kwam te zitten kon ik totaal geen geluid verdragen. Muziek, televisie, de klok die in de boekenkast stond te tikken, alles was me teveel. Op straat dacht ik helemaal dat ik gek werd en menig loopje naar de winkel of de huisarts eindigde in tranen.

Ik ging steeds meer op zoek naar de stille plekjes in mijn omgeving.
Mijn bed was uiteraard zo’n plek, maar om nu hele dagen in bed te gaan liggen om op die manier zo min mogelijk geluid op te vangen, dat is ook wat overdreven natuurlijk.

Gelukkig wonen we dichtbij een bos en daar kon ik af en toe de chaos in mijn hoofd tot bedaren laten komen. Bomen die ruisen, fluitende vogels en af en toe een tak die kraakte als ik daarop stapte. Het was voor mij een stilte die behapbaar was. Ik genoot van die rust en ging steeds meer op zoek naar dat soort plekjes.

Nooit heb ik geweten dat stilte zoveel verschillende geluiden heeft. De bosgeluiden, dat is bekend bij me. Net als de zee, of de bergen. Ik kan daar altijd intens van genieten.
Wist je bijvoorbeeld dat ijs kan zingen? Dat ijs dus ook geluid heeft? Ik zal je eerlijk bekennen dat ik hier nog nooit van gehoord had!

Al een tijdje volg ik een vlog van een Zweedse vrouw. Buiten dat het heel gaaf is om te zien hoe zij woont en leeft, maakt ze ontzettend mooie video opnames van de natuur om haar heen. Én ze maakt geluidsopnames van de natuur en van dat zingende ijs dus.

Echt heel bijzonder!

Luister zelf maar eens: Zingend ijs van Jonna Jinton

You Might Also Like...

  • Marja
    7 februari 2019 at 11:58 am

    Ik ben ook dol op stilte. Gelukkig zijn er niet veel lawaaidingen in onze omgeving. Manlief wil wel altijd een radio aan hebben i.v.m. zijn oorsuizen. Dat doet hij dus in zijn kantoor. Hier in mijn ruimte is het stil.
    Ik wist inderdaad dat ijs kon zingen.

    • admin
      7 februari 2019 at 12:03 pm

      Heerlijk he, die stilte?

  • schrijfsels
    7 februari 2019 at 2:49 pm

    Ik hou ook van stilte, kan de hele dag zonder radio of wat dan ook, heerlijk. Wij wonen ook erg rustig. Alleen de AWACS vliegtuigen willen de rust nog wel eens verstoren maar die vliegen nu eenmaal voor onze vrijheid 🙂

    • admin
      8 februari 2019 at 10:24 pm

      Wat heerlijk dat jullie zo rustig wonen. Luxe!

  • Mrs. T.
    7 februari 2019 at 7:07 pm

    Ik houd wel van de stilte. Als ik alleen thuis ben steeds vaker zonder tv of radio aan. Jammer alleen dat de beide puberzonen van de buren de laatste tijd wel heel veel heibel hebben en dat dan wel heel goed hoorbaar is.

    • admin
      8 februari 2019 at 10:25 pm

      Oef, burenlawaai is inderdaad verschrikkelijk!

  • Sandra
    7 februari 2019 at 9:48 pm

    Nooit geweten dat ijs kon zingen, wel kraken. Ik hou ook van stilte, maar soms kan de stilte in huis me ook ineens zo aanvliegen dat ik juist muziek aanzet. Raar zit een mens soms in elkaar.

    • admin
      8 februari 2019 at 10:26 pm

      Dat herken ik ook wel, hoor. Soms kan ik ook erg genieten van muziek. Maar het lijkt wel alsof ik de stilte steeds meer fa waarderen. Gek inderdaad…

  • Maria
    8 februari 2019 at 8:03 am

    Na mijn hersenbloeding ben ik ook veel prikkelgevoeliger. Ik zoek zoveel mogelijk de stilte op in de natuur. Op Vlieland en Schiermonnikoog vind ik ook die rust. Dat ijs zingt wist ik, maar hoe de bergen klinken? Ik vond het er altijd heerlijk maar dat heb ik helaas niet zo bewust gehoord.

    • admin
      8 februari 2019 at 10:28 pm

      Dat kan ik me helemaal voorstellen! Vlieland, Schiermonnikoog…. ik wil er graag nog een keer naar toe. Stilte luisteren. Lijkt me zalig!

  • Helena
    11 februari 2019 at 6:55 am

    Tja… die zingende stilte; ik houd ervan en dan met name de stilte ‘s ochtends bij het opkomen van de zon, met achter je het zachte geluid van de branding… en ‘s winters idd het zingende ijs (al hebben we dat hier niet meer zo vaak :-)).

    • admin
      11 februari 2019 at 10:19 am

      Ik ga er steeds meer van houden! #stilte Zou het de leeftijd zijn? ??

  • Ingrid
    11 februari 2019 at 9:53 am

    Vlieland inderdaad. Heerlijk, onvoorstelbare stilte

    • admin
      11 februari 2019 at 10:19 am

      Het wordt steeds aantrekkelijker, dat Vlieland… ❤️

  • Villasappho
    25 februari 2019 at 4:49 pm

    Ik ben opgegroeid in Vlaardingen met een snelweg aan de ene kant, een spoorlijn aan de andere en ook ng de Nieuwe Waterweg waar schepen zelfs ‘s nachts gewoon toeteren. Die vliegtuigen ja die hoorde ik ook, maar geen F16’s gelukkig. DIe hoor ik hier af en toe, samen met de rest van het platteland. De rust daar heb ik hier aan moeten wennen.

    • admin
      25 februari 2019 at 8:10 pm

      Ik ga de stilte steeds meer waarderen!