Zo jong als je je voelt

De afgelopen weken kwam het er niet echt van. Lezen. Veel lezen. Zodat ik mijn 52 boeken van dit jaar ga halen! Dit weekend besloot ik dat ik een inhaalslag moest gaan maken. En dus poetste ik zaterdag het huis van boven tot onder en toog naar de bibliotheek. De digitale versie moest plaatsmaken voor de papieren, want ik had sterk de behoefte om af en toe terug te bladeren. Dat is digitaal toch minder makkelijk dan met een papieren exemplaar.
Met mijn benen onder mijn kont opgekruld zocht ik bladzijde 63 op. Daar was ik gebleven.
Een half uur later liet ik me onderuit zakken. Half liggend leest namelijk ook wel lekker. Weer een half uur later verplaatste ik het boek van rechts naar links en mijn lichaam volgde mee. Dit ging lekker.
Ook ‘s-avonds in bed las ik weer een aantal bladzijdes weg. Eerst op mijn buik, toen op mijn rug met veel kussens in mijn rug gepropt.
Even na middernacht legde ik het boek weg.
Zalig!
Deze middag nestelde ik me in een makkelijke stoel. Rugleuning iets achterover, benen op tafel.
Nadat ik een uurtje later thee had gezet, trok ik mijn benen weer onder me en las door met mijn boek in mijn rechterhand.
Lief hield me vanaf de zijlijn in de gaten en grinnikte toen ik in kleermakerszit in ‘zijn’ stoel ging zitten. Rugleuning weer recht en de pil in mijn schoot. Met mijn ellebogen op mijn knieën liet ik mijn kin in mijn handen rustten. Dit las wel even lekker. Het verhaal had me ondertussen al lang in zijn greep!
Plotseling voelde ik de neiging om met mijn rug op de grond en mijn benen tegen de muur op omhoog verder te lezen. Net als toen ik twaalf was.
Het stelde me gerust.
Ik mag dan volgende maand de gelukkig zijn om Sarah te ontmoeten, maar mijn innerlijke stem is blijkbaar nog steeds jong van geest. Lezen totdat je lichaam niet meer weet welke houding hij moet aannemen…
Ik vind het heerlijk!