Groot onderhoud

Met mijn verjaardag in aantocht heb ik besloten om nu eens een keer niet vluchtig en ondoordacht mijn volgende levensjaar in te snellen, maar om eerst eens rustig terug te kijken op het afgelopen jaar. Net zoiets als met oudjaarsavond dus. Maar nu neem ik gewoon enkele dagen de tijd. Waarom niet, tenslotte?

Het gekke is dat ik steeds mee begin in te zien wat er nu eigenlijk gebeurd is, deze afgelopen maanden. Ik begin te begrijpen dat mijn lijf toe was aan een groot onderhoud, een mega APK zo je wilt. Echt, ik geloof dat ik mijn auto nog beter onderhoud dan mijn lichaam en ik durf best te beweren dat ik niet zo’n autofanaat ben. Ondanks dat weet ik echter wel dat het slim is om af en toe de olie in mijn auto te verversen of in ieder geval aan te vullen. Net als de ruitenwisservloeistof. Ik weet zelfs – en dat doe ik ook – dat ik na zoveel kilometer mijn auto weg moet brengen naar de garage voor een klein en soms een groot onderhoud. Ik heb ook totaal geen idee waarom ik dan niet naar mezelf gekeken heb met dit soort onderhoudjes. 

Natuurlijk ga ik weleens naar een Thermen, mezelf lekker verwennen door even niets te doen. Vakantie, weekendjes weg, ik plan ze allemaal in. Maar tijdens deze ‘oplaadsessies’ neem ik altijd mijn gedachten mee. Mijn spanningen, mijn stress. Ergens in mijn systeem zit een ‘bug’, waardoor de reset nét niet helemaal lukt.

Toen ik in november gruis plaste was ik verontwaardigd dat dit niet als niersteentjes werd gezien. Ik wilde er een verklaring aan hangen, een plakkertje op plakken en was boos dat artsen daar niet aan mee wilden werken. Nu denk ik: misschien waren mijn nieren wel in de onderhoudstand gegaan en gooide ze alle afval eruit dat ik in de loop van jaren had opgespaard. Ik ben te lang overkookt geweest en dat heeft ketelsteen veroorzaakt. Net als mijn fluitketel thuis. En ja, je raadt het al, die onderhoud ik ook beter dan mijn nieren. Eens in de zoveel tijd ontdoe ik mijn fluitketel van kalkaanslag. Ik vergat dit alleen ook met mijn nieren te doen…

Dat mijn longen en slijmvliezen vanaf december al alle moeite doen om zich te ontdoen van grote brokken die nauwelijks op te hoesten zijn, heb ik alleen maar als lastig en vervelend (vermoeiend) ervaren. Nu denk ik: ook daar zal de nodige rotzooi uit gemoeten zijn. Wat goed eigenlijk dat mijn lichaam ze slim is om dit te doen!

Dat mijn galblaas en lever overuren draaiden begreep ik al snel door de grote aanvallen van overtollig maagzuur. Na wekenlang maagzuurremmers te hebben geslikt ben ik het eens anders aan gaan pakken door mijn eetpatroon aan te passen en net wat meer te gaan mediteren en yoga-oefeningen te gaan doen. 

Eureka! Dat hielp.

En dan mijn hart. Mijn mooie, lieve hart. Het heeft me al die tijd op de benen gehouden. Soms moest ze iets harder werken en dan voelde ik de extra hartkloppingen, maar zodra ik weer rust nam zakte ook dat vervelende gevoel weg.

Nu mijn lijf weer tot rust komt, wordt het tijd om met dat andere stukje van mezelf aan de slag te gaan. Mijn ‘ik’. Want in al deze onrust zou ik bijna vergeten wie ik nu eigenlijk ben. Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn carrosserie – ook wel lichaam geheten – help om gezond te blijven als ik dit onderhoud uitbreid naar mijn printplaatjes in mijn hoofd. Even checken of er niet te veel stof en vuil op is gaan zitten in de afgelopen jaren.

Vrijdag ben ik jarig. Vrijdag begint mijn nieuwe levensjaar.

Ik heb er zowaar zin in!