Reiskriebels

Op het moment dat ik dit stukje zit te schrijven, bivakkeer ik op zolder. Een beetje verbannen door alle stof en herrie beneden in de woonkamer. De stemmen van de bouwvakkers worden soms overschreeuwd door slijptollen, waarna een salvo van gehoest losbreekt. Zelfs het brandalarm protesteert. Vandaag hebben we hem al zo’n zes keer tot stilte moeten manen. Met mijn koptelefoon op probeer ik het geluid van twee verdiepingen lager te negeren, maar hoe meer de stofwolk de zolder bereikt des te somberder ik word. Ik ben bang dat we de komende maanden nog heel veel stof gaan proeven, ruiken en vooral terugvinden in dit huis.

Om het een klein beetje draaglijk te houden kieper ik het dakraam boven mijn bureau op een kiertje. Dit is beter. Een stuk beter zelfs.
Ik plant mijn ellebogen op mijn bureau en kijk naar de achterburen. De buurvrouw is druk bezig in de tuin en de buurman is allerlei spullen uit de auto aan het sjouwen. Ineens valt het me op dat ze allebei geen jas dragen, maar aan een trui voldoende hebben. En zie ik nu wat pimpelmeesjes druk heen en weer vliegen? Ik kieper het dakraam een stukje verder open. Verhip! Ik hoor merels en winterkoninkjes fluiten. Ik ruik zelfs wat flarden van wat een lente in aantocht moet zijn.

Mijn hart maakt een sprongetje.
Ik voel dat er iets verandert in mijn lijf. Alsof er iets ontwaakt.
Mijn bloed stroomt ineens wat sneller en ik krijg zin om naar buiten te gaan. Onderweg.
Op reis!

Ik pak mijn telefoon en lees opnieuw het berichtje dat jongste dit weekend in de gezinsapp deelde.
‘Yeahhhh, de tickets zijn geboekt! We vliegen naar Darwin deze zomer en trekken door Australië naar Sydney. Weer een vlaggetje voor de wereldkaart!’
Ik moet lachen en voel plotseling haar enthousiasme weer op me overspringen.
Vorig jaar hebben we haar een canvas wereldkaart cadeau gedaan waar ze met vlaggetjes al haar reizen kan bijhouden. Ik weet nog dat we samen voor de kaart hebben staan turen naar alle plekken waar ze al geweest was (rode vlaggetjes) en alle plekken die ze nog aan wil doen (groene vlaggetjes).

Misschien moet ik voor mezelf ook zo’n wereldkaart aanschaffen. Voor de sombere momenten. En daar omheen dan een canvas collage maken van alle hoogtepunten onderweg.
Straks, na de verbouwing, beloof ik mezelf. Als alle stof is neergedaald en de woonkamer en gang weer fris zijn. Dan zie ik iedere keer als ik thuiskom hoe mooi het leven is.
Hoe mooi mijn leven is.

Om met jongste te spreken: Yeahhhh!