No plastic

‘Ik ben een half uurtje later. Oké?’
Ik lees het appje dat ik krijg van een van mijn vriendinnen, terwijl ik met mijn wandelschoenen in mijn hand sta om ze aan te trekken. Ik zet mijn schoenen nog maar even neer en app haar terug. ‘Rustig aan, ik zie je zo. Veel boodschappen te doen?’
‘Mwa… het boodschappen doen vergt tegenwoordig meer tijd dan anders… ? Vertel ik je straks wel, Xx’ is haar reactie en dus stap ik een half uur later dan gepland de deur uit, onderweg naar het bos waar we gaan wandelen.

Zelfs op de tweede afgesproken tijd verschijnt ze iets later, buiten adem, een gezonde kleur op haar wangen van het fietsen.
Als we goed en wel onderweg zijn kijk ik haar onderzoekend aan.
‘Mijn hemel, hoeveel boodschappen moet je doen als je zoveel tijd nodig hebt? Heb je voor de hele week ingeslagen?’
Ze schudt haar hoofd en grinnikt dan.
‘Nee, ik ben aan het proberen om een beetje duurzamer boodschappen te doen,’ legt ze uit. ‘Je weet wel, geen overbodig plastic, met een boodschappenmand naar de markt. Nou ja, dat dus.’

Ik knik. Ik herken het ook. Ik sleep tegenwoordig ook allerlei tassen in diverse afmetingen met me mee. Afhankelijk van de boodschappen die ik van plan ben te halen. En ja, ik ben ook kritischer als het gaat om de afweging los fruit of verpakt.

‘We hebben besloten om het allemaal nét iets duurzamer te doen dan we al deden,’ zegt ze dan. ‘Weet je wel hoe ingewikkeld dat soms kan zijn? Ik ga nu al van huis met een boodschappentas vol bakjes en papieren en linnen zakken. En nog kan ik kan niet voor alles slagen. Ik heb dus net een half uur gezocht naar bakkruiden, want de koekjes bak ik nu ook zelf. Niet gevonden,’ besluit ze somber.
‘Je gaat dus ook nog verplicht aan de lijn?’ begrijp ik.

We nemen het eens door met z’n tweetjes. Brood, melkproducten, eieren, kaas, groenten, fruit, dit valt allemaal nog onder de noemer: makkelijk. Shampoo, zeep, afwasmiddel, wasmiddel… ook hier kunnen we vrij eenvoudig alternatieven voor verzinnen. Lastiger wordt het als we het gaan hebben over pasta, rijst, wc-papier, maandverband of inlegkruisjes. De eerste grinnik is gekomen.

Toch komen we een heel eind. Eigenlijk weten we voor alles wel een oplossing te verzinnen. Bij frisdrank twijfelen we even. Is een plastic fles met statiegeld nu wel duurzaam genoeg? Of moeten we de glazen flessen nemen met hetzelfde statiegeldtarief? Alleen maar water of thee lijkt ons ook zo saai. En is bier in wegwerpflesjes nu slechter dan degene die je weer netjes inlevert? En hoe zit het met wijn?
‘Misschien kunnen we maar beter gewoon van die vijf liter pakken kopen, direct bij de wijnhandel,’ bedenkt mijn vriendin. Dat scheelt toch al snel vier flessen.’
‘Duurzaam…’ mompel ik. ‘ Ik vraag me alleen af of we dan niet in een ander probleem terechtkomen…’
Even staan we stil. Dan schateren we het uit.

Duurzaamheid heeft duidelijk haar intrede bij ons gedaan. We worstelen er soms nog wat mee, maar we zijn ons er in ieder geval van bewust.

Hoe duurzaam ben jij eigenlijk?